Doorlopende eregalerij
Dit is een doorlopende eregalerij. Er is nog genoeg plek! Ken of ben jij een oud-leerling van één van de huidige Piter Jelles scholen of de voorgangers hiervan en wil je ook graag opgenomen worden in de eregalerij? Stuur dan een mailtje naar info@pj.nl met in het onderwerp ‘Eregalerij’ voor meer informatie.
Even voorstellen
Mijn naam is Petra van den Akker, geboren in 1966. Ik heb op het vwo gezeten op de SSG (nu het Leeuwarder Lyceum), Aldlân-Oost aan de Jakob Botkeweg, examenjaar 1985.
Herinneringen
Ik herinner me vooral de bovenbouw en dan vooral klas A4c. Veel goede docenten en een erg leuke klas. Hier leerde ik mijn huidige echtgenoot, Johan Thijssen, kennen. We bleven beiden zitten en zaten het jaar erna weer in A4c. De heren Sluyter, Degen, Satijn, Veenstra en Venema herinneren we ons beiden nog vanwege hun goede lessen. Uit de onderbouw was meneer Rienstra van aardrijkskunde mijn favoriet, omdat hij zo aardig was ons te begeleiden op een door onszelf georganiseerd schoolreisje naar Schiermonnikoog.
Ik heb mijn tijd op de SSG ervaren als leerzaam, een goede basis, gezellig maar ook hard werken. Ik vind dat er een goede kennisbasis is gelegd door mijn docenten en kijk met waardering terug.
Vervolgopleiding
Ik dacht op mijn 6e al dat ik ooit juf zou worden, maar ben eerst het bankwezen ingegaan, zo heb ik de opleiding Algemene Economie & Accountancy gevolgd. Maar op mijn 35e mijn lesbevoegdheid gehaald en in het onderwijs terecht gekomen. Ik heb geen spijt gehad dat ik eerst het bankwezen ben in gegaan, de volwassenheid had ik voor de klas hard nodig.
Mijn leven nu
Ik vond het prachtig om materiaal te schrijven voor mijn lessen en sportte veel. Na een zware hersenbloeding op mijn 50e ben ik afgekeurd voor mijn werk en eenzijdig verlamd geraakt, ik ben nu rolstoeler. Maar wel nog steeds met de leukste jongen van de klas getrouwd. Nu help ik mijn oud-collega’s nog als vrijwilliger, ik maak tentamens, schrijf wat vakoverstijgende projecten, neem mondelinge tentamens Frans en Duits af. Ook ben ik een jaar scriptiebegeleider bij de Hanzehogeschool geweest.
Dromen
Ik heb meneer Frauenfelder beloofd ooit een boek te schrijven, daar werk ik nu aan. Al kan ik misschien beter een goede lezer blijven dan een slechte schrijver worden. Als lezer dank ik vooral meneer Satijn; ik lees nog steeds veel Franse boeken en ken nog steeds het resumé van Vol de Nuit van A. de St Exupéry uit mijn hoofd.
Even voorstellen
Mijn naam is Marit Bouwmeester, geboren op 17-6-1988. Mijn middelbare schooltijd heb ik doorgebracht op Piter Jelles Aldlân, nu het Leeuwarder Lyceum. Hier heb ik de havo afgerond in 2005.
Herinneringen
Het was altijd wel een gezellige klas. Ik kom uit een dorp, Wartena, en dan gingen we altijd op de fiets naar school. We moesten dan door Warga en daar haakten meer leerlingen aan en dan fietsen we in 1 grote groep naar school. De klas was een mix van leerlingen uit dorpen en uit de stad.
Ik deed al op jonge leeftijd aan sport en de kunst was om je school met je sport te kunnen combineren. Ik ben daardoor heel goed in plannen geworden.
Mijn tijd op Piter Jelles in vier woorden: leuk, leerzaam, gezellig en ver fietsen
Mijn mooiste herinneringen aan de schooltijd zijn eigenlijk de pauzes, dan kon je gezellig met iedereen praten! Ik vond aardrijkskunde, economie en wiskunde het leukste vak wat we kregen, maar dat kwam vooral omdat ik daar het beste in was.
Mijn leven nu
Na de tijd op Piter Jelles Aldlân heb ik Small Business en Retail Management gedaan op het CHN. Nu doe ik aan topsport. Dat betekent dat ik dagelijks aan het trainen ben. In 2012 heb ik Zilver gewonnen op de Olympische Spelen en in 2016 Goud. Daarnaast ben ik meervoudig wereldkampioen.
Op dit moment zijn de voorbereidingen in volle gang voor de Spelen van 2020. Dagelijks ben ik daarvoor aan het trainen om hopelijk mijn gouden medaille te prolongeren.
Ik had altijd gehoopt om van mijn hobby mijn beroep te maken, dat is gelukt!
Dromen
Ik hoop de sport nog een tijd te kunnen domineren en na mijn sportcarrière als het mij is gegund zou ik wel heel burgerlijk een gezin willen.
Even voorstellen
Mijn naam is Merel van der Lei, geboren in 1979. Mijn middelbare schooltijd heb ik doorgebracht op het Slauerhoff College, later Slauerhoff en tegenwoordig Montessori High School. Mijn havo-examenjaar was in 1997. In 1998 heb ik examen gedaan in vwo. Mijn tijd op die school omschrijf ik als leerzaam, hectisch (wat is er toch een aparte dynamiek met zoveel pubers op één plek), gezellig en het was de plek waar ik één van mijn beste en liefste vriendinnen heb ontmoet!
Het Slauerhoff heeft me de kans geboden om, terwijl ik er zelf niet actief mee bezig was, méér uit mezelf te halen. Vooral met het aanbod na 5 Havo om 6 VWO te gaan doen. Dat was voor mij onverwacht en ik stond er, puber als ik was, nog wat onverschillig in. Maar het heeft me geleerd dat ik veel meer kon en kan dan ik zelf dacht.
Bij elke kans die ik nu zie, ga ik er ook voor.
Herinneringen
Ik heb vrij veel herinneringen aan die tijd. Goede, maar ook minder goede. Laat ik eens een minder goede benadrukken: het was een school vol pubers en leraren die niet altijd goed wisten hoe ze daar het beste mee om konden gaan. Waar de puberale hormonen hand in hand gingen met groepsvorming, populariteit en pesten. Tussen leerlingen maar ook tussen leerlingen en leraren. En ook fluïde: wie de ene dag gepest werd, kon de andere dag pesten. Maar ook de beste vrienden zijn met de pesters. Een dynamiek die schijnbaar heel normaal was. Maar waar je, terugkijkend, van denkt: ‘waar waren we met z’n allen mee bezig?’
Vervolgstudie en mijn leven nu
Ik ben in het dagelijks leven Engagement Expert en Product/Innovatie Manager bij Effectory. Dat houdt in dat ik dagelijks inzichten mag delen over wat mensen bevlogen maakt in hun werk en wat organisaties tot goede werkgevers maakt. Daarnaast creëer ik samen met mijn collega’s moderne manieren om feedback van medewerkers in te zetten voor een beter team en een betere organisatie.
Elke dag opnieuw stap ik met veel plezier op de fiets om langs de grachten naar mijn werk te fietsen.
En als ik weer thuis ben, heb ik mijn vriend Friso en onze twee kinderen, Ties & Kick (en de 3e op komst) om me te vermaken. Liefst met rennen, reizen en veel vrienden.
Dromen
Ik ben ongelooflijk gelukkig met hoe mijn leven is. Vol liefde en vriendschap, vol ontwikkeling en creativiteit. De enige droom die ik voor mezelf heb, is dat het geluk en de gezondheid die nu om mij en mijn gezin heen is, altijd blijft. In het algemeen droom ik natuurlijk van een geweldloze en duurzame, groene wereld waar kapitaal zo verdeeld is dat iedereen goed kan leven.
Even voorstellen
Mijn naam is Acronius Hettinga, geboren in het jaar 1966. Ik heb op het vwo gezeten op de SSG (nu het Leeuwarder Lyceum), Aldlân-Oost aan de Jakob Botkeweg, examenjaar 1985. Ik ging altijd met veel plezier naar school. Mijn tijd daar omschrijf ik als: pionieren (we waren eerste Jacob Botke lichting). Het was een warme leerfabriek met blauwe, gele en een rode vleugel. Vrienden van mij waren Robbie Meenderink, Dolf van Opzeeland, Peter Brenninkmeijer en Han Kramer.
Mijn tijd op de SSG heeft mij geleerd om rekening te houden met elkaar, om open te staan voor vernieuwingen en om na te denken over waar we mee bezig zijn.
Herinneringen
Wat ik mij qua leraren/leraressen nog goed kan herinneren is de doodkorte, jonge dynamische leraar; geschiedenis leraren: Geengageerde Janzen, rode opvliegende Sluiter en Westerman met zijn chinese thee en chinese gevechtskunst; natuurkunde leraar Blauw, die zijn lessen perfect voorbereide en erg geïnteresseerd was in je doen en laten; van Stempvoort: heerlijk enthousiaste vrouw met het hart op de tong; Molous, gymnastiek leraar die me ervan heeft weerhouden om gymnastiek leraar te worden (‘niet alle kinderen zijn even enthousiast om te sporten als jij’).
Mijn beste herinnering aan mijn schooltijd is het voetballen in de tussenuren in de sporthallen. Een bijzonder moment van mijn tijd was dat we met de tractor en platte wagen langs de leraren gingen om ons slagen te vieren, terwijl de Europa Cup finale Juventus-Liverpool werd gespeeld in het Heizel stadion, waarbij vele gewonden/doden vielen.
Vervolgopleiding
Dit was hbo levensmiddelen technologie. Op dit moment ben ik Operations Director voor FrieslandCampina in Manila, Filipijnen. Ik had, en heb, een brede interesse en wou gymnastiek leraar worden, geschiedenis studeren of iets met voeding doen. Dat laatste is het geworden en nooit geen spijt van gehad.
Vrije tijd en mijn leven nu
In mijn vrije tijd reis en sport ik graag en ben graag samen (uitgaan, terrasje pakken, lekker samen eten). Mijn vrouw en ik wonen in Manila, een stad van 21 miljoen inwoners. Onze kinderen gaan naar een internationale school. Mijn vrouw, Renske ook oud SSG’er (pas op mijn 26-ste ’s nachts na drieen in Discotheek Fire ontmoet, goede basis!), heeft haar eigen business hier in Manila en ik probeer een familie bedrijf te integreren in de FrieslandCampina structuren en standaarden & de Filipijnen lekkere zuivelproducten te leveren.
Mijn droom
Gezond blijven met zijn allen, duurzaam met onze wereld omgaan en nog meer van de wereld zien!
Even voorstellen
Mijn naam is Wilfred Genee, geboren in het jaar 1967. Mijn middelbare schooltijd was op het Stedelijk Gymnasium. Hier deed ik gymnasium alpha, mijn examenjaar was in 1986. Tot en met de 3e klas zat ik in een relatief rustige klas. In het vierde jaar werd deze klas opgesplitst en ontstond er aanzienlijk meer reuring. Wellicht werd ik zelf ook iets onrustiger.
Herinneringen
De leraren/leraressen die ik mij nog goed kan herinneren:
En vele anderen. Het was een bijzonder gezelschap van betrokken mensen.
Mijn beste herinnering aan die schooltijd is de enorme vrijheid en mogelijkheden die er waren op creatief gebied (theater, dans, muziek etc.).
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was Rechtsgeleerdheid in Groningen. Nu ben ik radio- en televisiepresentator en columnist. Vanaf het eerste jaar dat ik op het Stedelijk Gymnasium zat was dit mijn doel al.
Ik heb een gezinsleven met twee prachtige kinderen en een bijzondere vrouw, werk naar mijn hart en heb passie voor de dingen die ik doe. In mijn vrije tijd ben ik bezig met sport, karaoke en slechte grappen maken.
Bijdrage middelbare schooltijd
Mijn tijd op het Stedelijk Gymnasium heeft een zeer bepalende invloed gehad. Het heeft de basis gelegd voor alles waar ik nu voor sta. De kleinschalige, beschermde omgeving was ideaal.
Dromen
Ja, ik wil graag een volgende stap maken in mijn carrière door zelf te gaan produceren. Verder streef ik er naar nog meer balans te ontwikkelen in mijn leven, maar wie doet dat niet?
Even voorstellen
Mijn naam is Agnes Abma, geboren in het jaar 1997. Ik heb op !mpulse, school van Piter Jelles, gezeten. Mijn examenjaar was in 2014. Ik vond het een leuke, gezellige en leerzame school, waarin ik mijzelf goed kon ontwikkelen. Ik zat in een gezellige drukke klas waar ik het naar mijn zin had en mij goed voelde. De leraren en leraressen kan ik mij nog goed herinneren.
Het contact was erg persoonlijk, waardoor je een band kreeg met ze
Mijn beste herinnering is dat we met de hele klas naar London geweest zijn voor het vak setting.
Modellenwerk
Na !mpulse ben ik begonnen met de opleiding sociaal cultureel werker. Na 1 jaar ben ik hiermee gestopt. Ik werd namelijk op straat gescout door het tv-programma ‘I can make you a supermodel’. Ik ging de uitdaging aan en ben vanaf dat moment fulltime aan de slag gegaan met modellenwerk. Toen ik nog op !mpulse zat had ik dit nooit verwacht! Ik reis nu erg veel, leer veel mensen kennen en leer van ieder persoon iets.
Elke dag is anders, ik weet nooit waar ik de volgende week ben. Ik geniet van elke dag!
Vrije tijd
In mijn vrije tijd vind ik het fijn om tijd met vrienden en familie door te brengen, omdat ik niet zo vaak meer thuis ben. Ook voetbal ik als ik even thuis ben, ik blijf dat erg leuk vinden.
Dromen
Ik ben erg blij met mijn leven hoe het nu is. Alles wat ik heb meegemaakt, ook minder leuke dingen, hebben mij gemaakt hoe ik nu ben en daar ben ik tevreden mee!
Een foto toen ik nog op de middelbare school zat. Ik ben het meisje rechts.
Even voorstellen
Ik ben Anton Hofstede, geboren in het jaar 1976. Ik heb op de RSG/Slauerhoff College gezeten (tegenwoordig Montessori High School) aan de Douwe Kalmaleane te Leeuwarden (havo, examenjaar 1993). Mijn mentorklas viel onder mevrouw van Werkhoven. Het was een gezellige klas, mede doordat mevrouw van Werkhoven een zeer open persoon was en tijd nam voor de leerlingen als groep, maar ook individueel.
Herinneringen
Ik kan mij meneer Broens, scheikundeleraar, erg goed herinneren. Hij had een apart gevoel voor humor, die ik goed kon waarderen. Ook vond ik hem erg behulpzaam. Meneer de Ruiter, natuurkundeleraar, herinner ik mij als iemand waarbij je hoge cijfers kon halen door zijn ontzettend goede uitleg. Volgde je zijn uitleg niet, dan had je het moeilijk. Vlak voor de vakanties speelde hij altijd galgje waarbij je viezigheidjes (snoepjes) kon winnen.
Mijn beste herinnering aan de schooltijd zijn de Open Dagen, waarbij ik graag meehielp met de practica van natuurkunde.
Hier werden experimenten uitgevoerd die vermoedelijk tegenwoordig totaal niet meer mogen. Mijn tijd bij de school is de basis geweest van het inzicht dat ik nu heb.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Na de havo ging ik naar het hbo en heb de opleiding optometrie gevolgd. De afgelopen jaren heb ik gewerkt aan start-ups van verschillende bedrijven in de optiek. Tegenwoordig ben ik mede verantwoordelijk met de opbouw LensOnline.nl, een nieuw bedrijf in Nederland dat contactlenzen verkoopt, zowel online als offline.
Toen ik op de middelbare school zat had ik voor ogen om mijn vader op te volgen in het familiebedrijf.
Dit is het niet geworden, maar ik ben wel in dezelfde branche gebleven.
In mijn leven nu, ben ik naast het intensief bezig zijn met werk, erg gelukkig met mijn vriendin. We genieten van onze huisdieren en gaan regelmatig samen weg, bijvoorbeeld om te zeilen. Door mijn werk geef ik veel trainingen en ga ik nu ook beginnen met het geven van lezingen.
Mijn droom
Ik zou nog wel een keer een eigen bedrijf willen starten, een keer rond de wereld trekken en ik zou graag een huis willen aan het water. Eigenlijk allemaal wensen die ook uit kunnen komen.
Even voorstellen
Mijn naam is Ben Zandringa, geboren in het jaar 1968. Mijn schooltijd heb ik doorgebracht op de RSG (De Rijksscholengemeenschap aan het Zaailand, Leeuwarden) in de jaren 1981-1986. Dat is nu Montessori High School. Ik heb mijn vwo-examen gedaan in 1986. Als ik mijn schooltijd in vijf woorden mag uitdrukken is dat: leerzaam, vormend, uitdagend, inspirerend en soms wat chaotisch. De klassen waren destijds groot, de sfeer was goed en vrij gemoedelijk.
Er waren een aantal groepjes ontstaan in de klas zoals stads- en plattelandskinderen. Ik hoorde uiteraard bij de laatste groep..
Mijn beste herinnering was het schoolreisje naar Terschelling. Wat ik mij verder goed herinner zijn de lessen in de (soms) steenkoude arken die aan de Willemskade lagen, omdat de school niet meer groot genoeg was.
Herinneringen
Docenten die mij zijn bijgebleven:
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Na het vwo heb ik op de Hogere Technische school (HTS) gezeten en de School voor Journalistiek (HICO), Film- en Televisiewetenschap (UvA). Ik ben nu redacteur bij het Radio 1-programma Nieuwsshow en filmprogrammeur bij een arthouse-theater.
In de jaren op de RSG had ik niet kunnen voorspellen wat ik nu doe.
Mijn jaren op de RSG zijn voor mij vormend geweest, in die zin dat ik toen ben gaan inzien dat door hard werken en discipline te betrachten in een stimulerende omgeving veel te bereiken is.
Mijn leven nu bestaat uit lange werkweken. Ik heb een gezin met vrouw en twee kinderen waarmee ik graag veel tijd doorbreng. Verder houd ik van muziek luisteren, lezen en film kijken. Daarnaast ben ik nog regelmatig in Friesland, omdat mijn ouders daar nog steeds wonen.
Dromen
Ik heb niet een bepaalde droom. Mijn belangrijkste wens is om in goede gezondheid oud(er) te worden.
Dit ben ik in 1981
Even voorstellen
Mijn naam is Bertio Terpstra, geboren in Leeuwarden op 20 augustus 1962. In augustus 1974 ben ik begonnen op het Stedelijk Scholen Gemeenschap Achter de Hoven + noodlokalen in de Fabriekssteeg (nu het Leeuwarder Lyceum). Ik deed brugklas havo-vwo, toen havo 2 en werd door dhr. van Oosten / Holwerda bijna van school gestuurd (ik was erg vervelend), beloofde mijn best te doen, bleef wel zitten in 2e klas, maar mocht het nog 1 keer proberen tot de kerst van 1976. Dat ging gelukkig goed, toen naar havo 3. Daar zei dhr. van Oosten dat ik het te makkelijk had, en moest na havo 3 door naar atheneum 4. Eindexamen gedaan in 1981: Nederlands, Engels, wiskunde I, scheikunde, natuurkunde, biologie, aardrijkskunde, economie I.
Herinneringen
Ik herinner mij niet veel van de havo-jaren. In atheneum had ik een paar goede vrienden gemaakt.
We gingen vaak na schooltijd, of in tussenuren, de stad in om koffie te drinken in ‘De Wyncup’ in de oude doelesteeg. Vrijdags bier.
Verder gingen we samen met oude opgebouwde praam in het weekend varen.
De leraren/leraressen die ik mij nog goed kan herinneren: dhr. van Oosten: wist goed hoe hij mij moest plaatsen/aanpakken/motiveren, door hem van havo 3 naar atheneum 4. Dhr. Holwerda: conrector + leraar aardrijkskunde; was redelijk als we iets wilden doen. Dhr. Satijn / Dhr. Degen: leraren Frans, daar had ik het in brugklas + havo 2 volledig verbruid, en zij konden me vervolgens niet meer uitstaan, dat was/werd toen wederzijds. Tromp x2: wiskunde + gym.
Mijn tijd op school heeft mij gemaakt tot een doorzetter, geen nee accepteren.
Ik weet nog dat SSG in de schoolgids adverteerde met 8ste examenvak, en mogelijkheid van Fries als vrije keuze. Ik wilde dat 8ste vak + Fries, maar dat kon rooster technisch niet …. Dat geloofde ik niet en na wat duwen en wringen kreeg ik 8ste vak + Fries.
Vervolgstudie
Mijn vervolgstudie is aan de Landbouw Universiteit geweest: economie en bedrijfskunde/ICT. In 1983-1984 was ik in militaire dienst. Verder heb ik rondgereisd in Afrika en Latijns Amerika. Na 15 jaar in ICT gewerkt te hebben, o.a. in Azië, werk ik sinds 2006 in renewable energy / solar-energy. Ik ben nu directeur van bedrijf Tractile (www.tractile.com.au). We ontwerpen, maken en verkopen onder andere een nieuw innovatief dak met daarin geïntegreerd solar PV en warm water.
Vrije tijd
In mijn vrije tijd ben ik graag bij mijn gezin en zeil ik graag. Ik houd van watersport. Ik ben getrouwd en heb vier kinderen in de leeftijd van 14 – 20 jaar. We wonen sinds 2009 in Queensland Australië.
Mijn droom
Mijn droom is om ons Tractile-bedrijf groot te maken en dan een jachthaven beheren ergens in de wereld en les geven op een lokale school.
Met de kano naar school (Leeuwarden Courant)
Even voorstellen
Mijn naam is Clemens Jongma, geboren in het jaar 1960. Ik heb op de Rijks Scholengemeenschap in Leeuwarden gezeten op het Zaailand, nu Montessori High School. Hier deed ik atheneum (ongedeeld vwo). Mijn examen heb ik gedaan in 1979.
Het was een gedegen opleiding, het had een ontspannen sfeer en het was een mooie locatie in het centrum.
Mijn klas was een klas met allemaal verschillende groepen: eigenwijze alternatievelingen naast rechtse pragmatici en dan ook nog mensen die zich meer met bijvoorbeeld sport bezighielden. Het meeste contact had je binnen je eigen groep maar soms ook op een beetje spottende manier met anderen. Naarmate het eindexamen dichterbij kwam, werden de verschillen wel minder belangrijk.
Herinneringen
Theo van Egeraat (tekenen), Hylke Tromp, Pyt Jon Sikkema en Peter Vorwerk (allen Nederlands) kan ik mij nog goed herinneren. Zij vielen echt op vanwege de afwijkende manier van lesgeven die zij hadden ten opzichte van hun collega’s. Ze benaderden de leerlingen op een vriendelijke manier en namen ze ook serieus.
Ook mijn geschiedenisleraren herinner ik mij nog goed, zij waren boeiende verhalenvertellers.
Mijn beste herinnering is de Dada-les. De leraren Nederlands hadden een les voorbereid geïnspireerd op de kunststroming Dada die er van uit gaat dat kunst niet te begrijpen is en verwarrend moet zijn. De les was dan ook niet te volgen en er gebeurden onverwachte dingen. Het was de bedoeling dat je daarna een gedicht ging schrijven, geïnspireerd door deze les. Dat werden dus hele rare verzinsels. Door die les had je geleerd om te experimenteren met taal, zonder die les had je een veel traditioneler gedicht gemaakt, werd ons na afloop verteld. En dat klopte!
Vervolgstudie en mijn leven nu
Na mijn examen heb ik een studie gevolgd aan de kunstacademie in Enschede. Ik ben nu beeldend kunstenaar. Ik maak wat ik ‘fototekeningen’ noem: zodanig bewerkte digitale foto’s dat alleen de essentie overgebleven is. Daarnaast fotografeer ik kunstwerken of gebouwen in opdracht. In mijn vrije tijd lees ik graag veel en woon samen met mijn partner en zoon in Enschede. Ik werk op mijn atelier in Roombeek, de wijk waar in 2000 de vuurwerkramp plaatsvond en die nu helemaal opnieuw opgebouwd is. Ik werk daar aan opdrachten en andere projecten. Mijn moeder woont nog in Leeuwarden en dus kom ik er nog regelmatig.
Dromen
Ik heb nog genoeg dromen. Ik heb mij als kunstenaar een lange periode beziggehouden met het thema ’tijd’. Het lijkt me erg leuk als ik daar nog eens een publicatie over kan realiseren.
Even voorstellen
Mijn naam is Douwe de Vries, geboren in 1982 en inmiddels 10 jaar professioneel schaatser. In het laatste seizoen zat ik bij de Lotte Jumbo schaatsploeg. Tijdens mijn middelbare school periode (Foorakker in St.-Annaparochie en Montessori High School Leeuwarden) was ik ook al fanatiek met sporten, maar was niet een mega talent. Ik heb nooit durven dromen dat ik zo goed zou worden. In 2000/2001 heb ik op Montessori High School mijn diploma gehaald.
Herinneringen
In St.-Annaparochie zat ik op een iets kleinschalige school. Ik heb hier erg leuke herinneringen aan. Het was een erg drukke klas met allemaal verschillende soorten leerlingen.
Mijn mooiste herinneringen aan de schooltijd zijn de koude winters. We kregen schoolvrij omdat we met de hele klas een schaatstocht gingen rijden.
Ik kan mij mevrouw Zetteler van Montessori High School nog goed herinneren. Dit was een hele strenge docente, maar uiteindelijk toch heel erg geliefd.
Een school vormt je, net als je opvoeding dat doet. Voor de middelbare school heb je geen idee wat je wilt of wie je bent, na de opleiding heb je (als het goed is) wel redelijk een idee wat je wilt gaan doen na de middelbare school. Dat heeft grote invloed op wat je later in je leven gaat doen.
Mijn leven nu
Dit draait eigenlijk vooral rond en om het schaatsseizoen. Na het seizoen is het altijd tijd om een maand weinig sporten, tijd voor vakantie. Daarna van mei tot oktober hard trainen voor de wedstrijd periode van november tot maart. Meestal train ik zo’n 12 x per week, in de zomer skeeleren, krachttrainen en heel veel fietsen.
Naast schaatsen houd ik ook van bergbeklimmen en windsurfen. Dit vind ik erg gaaf om te doen!
Dromen
Binnen het sporten heb ik nog een aantal dromen, daarnaast zou ik graag nog een keer met mijn vrouw op een lange reis willen gaan. Bergen beklimmen, leren kitesurfen… Kortom: ik heb wel een leuk bucketlijstje.
Even voorstellen
Mijn naam is Gea Slingerland-Helfrich, geboren in 1986. Mijn middelbare school was Piter Jelles Aldlân, aan de Dr. J. Botkeweg in Leeuwarden (nu het Leeuwarder Lyceum). Ik heb uiteindelijk het vwo gedaan, maar ik ben begonnen in een mavo-havo brugklas en doorgestroomd via havo-vwo klassen naar 4-vwo. Ik heb in 2004 eindexamen gedaan. Ik zat in een klas waarbij in het 4e jaar leerlingen overkwamen van een andere vestiging, volgens mij was dat Piter Jelles Junior, maar dat weet ik niet meer zo goed. Hierdoor waren er in de voorgaande jaren al wat groepjes ontstaan, maar dit was niet storend en het mengde in de loop van de tijd ook wel weer. De klas was altijd erg gezellig, veel mondige leerlingen.
Herinneringen
De tijd op Piter Jelles Aldlân heeft mij gemotiveerd om te laten zien dat ik meer kan dan gedacht.
Doordat leraren vertrouwen in mij hadden, heb ik mij kunnen ontwikkelen/opwerken naar waar ik nu sta.
Grappig eigenlijk, hoe langer ik er over nadenk hoe meer ik ontdek wat er in de middelbare schooltijd al is gezaaid. Ook mijn bestuurlijke ambities zijn begonnen op Piter Jelles en die spelen nu nog steeds een rol in mijn dagelijks leven. Kortom: het heeft voor een hele hoop dingen die ik nu doe en kan doen de basis gelegd.
De leraren en leraressen die ik mij nog goed kan herinneren:
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Na de middelbare school heb ik geneeskunde gestudeerd in Groningen. Deze keuze had ik al gemaakt toen ik op Piter Jelles zat, al begon het pas in de 6e klas echt vorm te krijgen. Daarvoor had ik nog andere ideeën zoals Farmacie. Ik ben op dit moment in opleiding tot longarts. Dit is een vervolgopleiding na geneeskunde.
Ik hoop in 2018 daadwerkelijk longarts te zijn.
Na mijn studie geneeskunde ben ik terug verhuisd naar Friesland. Ik ben nu een aantal jaren getrouwd en we hebben sinds een jaar een zoontje. In mijn vrije tijd loop ik graag hard, bij voorkeur langs het water met wind (en soms een beetje regen) in mijn gezicht. Het thuiskomen is dan heerlijk. Verder houd ik van lezen en bak graag taarten, koekjes en cakes. Het is heerlijk, maar het ziet er niet altijd even mooi uit.
Dromen
Mijn droom is om over een aantal jaar klaar te zijn als longarts en werk te vinden in de noordelijke provincies. Verder hoop ik dat we als gezin gelukkig en gezond blijven (met misschien een groot gezin, de tijd zal het leren) en een klein boerderijtje kunnen vinden voor meer beesten. Ik zou wel graag een paard willen… Maar of dat er ooit van komt?
Even voorstellen
Mijn naam is Doekle Yntema, geboren in 1976. Mijn schooltijd heb ik doorgebracht op de SSG, nu het Leeuwarder Lyceum. Door verschillende vakkenpakketten was er niet zozeer een klas, maar ik vond het een leuke tijd. Je werd best vrij gelaten, zo werd je eigen verantwoordelijkheid ontwikkeld.
Voor mij was het een stap naar volwassenheid en vrijheid.
Herinneringen
De leraren/leraressen die ik mij nog goed kan herinneren:
Mijn beste herinnering is de vrije omgeving die er was met veel uitdaging en veel verschillende mensen. Hier heb ik een aantal hele goede vrienden gekregen.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Aan de Universiteit van Twente heb ik Electrotechniek gestudeerd. Ik ben nu wetenschappelijk projectcoördinator. Ik coördineer, begeleid en organiseer wetenschappelijke promotieplaatsen bij Wetsus. Toen ik nog op de middelbare school zat had ik niet verwacht dat ik dit werk zou doen.
In mijn vrije tijd ben ik gek op zeilen, de wetenschap en mijn kinderen. Ik heb een gezin met twee kinderen en woon (weer) in Leeuwarden en heb een leuke baan. Ik voel me vrij om te kiezen wat ik zelf wil en leuk vindt en heb alle mogelijkheden om dat ook uit te voeren.
Dromen
Daar ben ik nog mee bezig, Er zijn veel dingen die ik zou willen doen, maar ik wil dat goed kiezen.
Even voorstellen
Mijn naam is Gerrit Hofstra, geboren in 1968. Ik heb op de SSG gezeten, wat nu het Leeuwarder Lyceum is aan de Botkeweg te Leeuwarden. Ik heb de havo gedaan en mijn examenjaar was 1986/1987. Ik zat in een klas met veel scholieren uit de dorpen. Met een aantal heb ik een hechte vriendschap ontwikkeld die tot op de dag van vandaag voortduurt.
We ondernemen nu ook met vrouwen en kinderen gezamenlijke activiteiten (weekendje wintersport e.d.) En elke keer worden sterke verhalen uit de SSG tijd weer smakelijk opgedist.
Herinneringen
Mijn tijd op de middelbare school heeft flink bijgedragen aan mijn brede algemene ontwikkeling, een brede horizon en het vormen van een eigen mening.
De leraren / leraressen die ik mij nog goed kan herinneren zijn:
Vervolgopleiding
Mijn vervolgopleiding was aan de academie voor de Journalistiek in Tilburg, hbo. Op dit moment ben ik zelfstandig journalist en werk bij het NOS Journaal en Radio 1 in Hilversum en Omrop Fryslân Radio en TV. Bij de NOS was ik coördinator Binnenland. Bij Omrop Fryslân presenteerde ik het nieuws op Radio en TV. Daarnaast was ik verslaggever en eindredacteur. Toen ik op de middelbare school zag droomde ik al over werken bij het acht uur journaal en dat is uiteindelijk dus ook gelukt.
In mijn vrije tijd houd ik mij bezig met reizen, skiën, hiken door Engeland, lezen, kamperen, volleybal en fietsen. Mijn leven is erg afwisselend en zeker niet een saai bestaan. Ik spreek veel mensen en kom op veel plaatsen waar anderen niet komen. Ben als eerste op de hoogte van het laatste nieuws. Iedereen heeft een verhaal en dat is altijd boeiend. Het nieuws is geen dag hetzelfde.
Dromen
Verre reizen maken. Nog even sparen 😉
Even voorstellen
Mijn naam is Guusje Bendeler, geboren in 1970. Op de school RSG Leeuwarden (tegenwoordig Montessori High School) heb ik vwo afgerond in het jaar 1990.
Ik herinner mijn tijd op de RSG als leuke jaren met goede, hechte vriendschappen en toneelspelen en later tekenen als rode draad.
Elk jaar oefenden we voor het schooltoneelstuk voor de ‘hoofdfuif’ in de stadsschouwburg met Peter Vorwerk.
Herinneringen
Peter Vorwerk en Theo van Egeraat kan ik mij nog goed herinneren. Peter was leraar Nederlands en drama docent voor het jaarlijkse schooltoneelstuk. Theo was de eerste docent die een groep leerlingen in tekenen als eindexamenvak begeleidde. Door toneel met Peter en tekenen met Theo, vond ik een goede plek en leuke vrienden op school en vond ik het leuk om naar school te gaan.
Wat ik van hen heb geleerd, heb ik weten omzetten in mijn dagelijkse werk.
Theo heeft heeft mijn liefde voor kunst en visuele communicatie flink aangewakkerd.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was in Den Haag, hier heb ik de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten gevolgd. Als ‘Co-founder’ en ‘Creative Director’ heb ik, 12 jaar geleden, samen met mijn man, thinkPARALLAX opgericht. Een strategisch visueel communicatiebureau in San Diego, California. ‘We build brands with purpose’ in de vorm van het ontwikkelingen van strategien, campagnes en verslagen rond duurzaamheid, innovatie en publiek bewustzijn voor landelijke en internationale opdrachtgevers.
Ik woon met veel plezier in het zuiden van Californië met mijn man en twee jonge zonen.
Mijn bedrijf blijft uitbreiden in spannende richtingen. Naast yoga, fietsen en jaarlijks naar Nederland reizen heb ik het druk met lesgeven en mijn jongens naar surf en voetbalwedstrijden brengen.
Dromen
Mijn droom is om met mijn kinderen en man met een bus door Noord-Amerika te reizen en een tijdje in het ‘buitenland’ te wonen, misschien wel Zuid-Amerika?
Dit ben ik in mijn jongere jaren
Even voorstellen
Mijn naam is Hans Preusting, geboren in 1962. Ik heb van 1974-1980 op de RSG, Zaailand gezeten (nu Montessori High School). De klas waar ik in zat was best een leuke klas; in de hogere klassen waren de klassen niet vast, maar zat je per vak soms met andere leerlingen. Mijn schooltijd bij de RSG was leuk, mooi, goed, lang, oud (schoolgebouw).
De school zat midden in het centrum en dus ook bij de kroegjes. Daar gingen we tijdens de pauzes wel naar toe.
Leraren/leraressen
De leraren die ik mij nog goed kan herinneren:
Vervolgstudie
Achteraf denk ik dat het onderwijs op de RSG goed was en dat het een goede basis was voor mijn studie. De heer Broens heeft me enthousiast gemaakt voor het vak scheikunde en dat is de basis geweest voor mijn carrière. Toen ik mijn diploma had gehaald op de RSG wist ik namelijk niet wat ik moest doen. Ik heb eerst informatie gedaan aan een HTS in Enchede, maar daar ben ik mee opgehouden.
Door de heer Broens ben ik eigenlijk bij scheikunde terecht gekomen in Groningen en dat bleek prima te bevallen.
Mijn vervolgstudie was aan de Universiteit Groningen (scheikunde, specialisatie biochemie) en promotieonderzoek. Ik ben verder altijd in de biotechnologie werkzaam geweest. Ik ben begonnen in Delft bij Gist-brocades (nu DSM), daarna bij DSM Biologics in Groningen. Vervolgens bij Solvay Pharmaceuticals in Weesp (nu Abbott) en als laatste bij uniQure in Amsterdam. Vanaf januari 2016 ben ik zelfstandig. Op dit moment ben ik Chief Business Officer bij uniQure, een gentherapie bedrijf in Amsterdam.
En nu?
Ik ben getrouwd en heb twee kinderen van 17 en 20, waarvan alleen de jongste nog thuis woont. Mijn vrouw werkt part-time en ik tot eind vorig jaar full-time. Dit jaar begin ik voor mijzelf en wil ik een betere werk-privé balans vinden. Ik woon in Naarden sinds 2004.
Mijn moeder woont nog in Leeuwarden waardoor ik nog af en toe daar ben.
In mijn vrije tijd doe ik aan tennis, skiën en reizen. Dit laatste heb ik veel gedaan voor mijn werk en vind ik ook in vakanties erg mooi. Verre reizen naar de VS of Azië.
Dromen
Mijn droom is om een succesvol eigen bedrijf te hebben en om verre reizen te maken met mijn gezin / vrouw.
Even voorstellen
Mijn naam is Hendrik G. Jonkers, geboren in 1960. Ik heb op de LTS Nijlansdyk in Leeuwarden gezeten, waar ik LTS fijnmetaal deed. Mijn examenjaar was 1976. Mijn tijd op de school was leerzaam, waardevol, vormend en passend bij mij in die tijd. Ik was als leerling graag bezig met de handen, maar ook met de kennis van de materialen en technieken. Er was ruimte voor de leerling en ook ruimte voor zaken als sport. De klas was een doorsnee groep met verschillende jongens vanuit Leeuwarden en daar buiten. Na alle vervolgopleidingen ben ik veel van de oude gezichten vergeten.
Herinneringen
We hadden specifieke leerkrachten die je bijgebleven zijn. De heer Kars van de mechanische afdeling, die kleine man die iedereen bang probeerde te maken als je binnen kwam, of de heer Kadee van handvaardigheid.
Die smeet zelfs als eerste met de klei door het lokaal omdat hij ons wou duidelijk maken dat wij dit niet mochten doen.
Verder herinner ik mij de heer Frijling van sport nog goed en de heer Jonkers van het lassen en constructie bankwerken.
Vervolgstudie en mijn leven nu
Na de middelbare school heb ik nog een aantal vervolgopleidingen gedaan: mbo wtb, hbo wtb, defensie, hbo bedrijfskunde (avond uren), MBA (masters via Glasgow).
Ik heb na mijn verplichte nummer bij de Defensie als Officier Technische Dienst gewerkt in Roden bij Cordis. Daar was ik productie-ondersteuning bij de productie van Hartkatheters, vanuit daar ben ik productieleider geworden in Leeuwarden bij Thomassen en Drijver Verbliva. Na diverse studies ben ik als directeur begonnen in Franeker bij Oostwoud en ben sinds 1993 algemeen directeur van alle activiteiten van dit bedrijf binnen Nederland en de export.
In mijn vrije tijd ben ik graag buiten in de natuur en voer ik mijn hobby sportvissen uit.
Ook fiets en mountainbike ik graag. Naast deze activiteiten geniet ik sinds een aantal jaar heel erg van het opa zijn.
Mijn droom
Er zijn veel zaken die ik nog niet heb kunnen ondernemen, mijn wensenboekje staat nog behoorlijk vol. Eén van mijn dromen is dan ook om rond te reizen over de wereld.
Een foto uit mijn jeugd
Even voorstellen
Ik ben Houkje Rijpstra, geboren in het jaar 1963. Ik heb op de Stedelijke Scholengemeenschap Achter de Hoven gezeten, later Aldlân. Hier heb ik havo afgerond. Tegenwoordig is dit het Leeuwarder Lyceum. Mijn examenjaar was 1981. Ik had een leuke klas, met sommige mensen heb ik nog steeds contact. Wel was het vrij onrustig en druk (in mijn beleving).
Mijn beste herinnering aan die schooltijd is de mooie vriendschappen die er waren.
Samen fietsen (heen en terug naar Wergea) en uitstapjes naar onder andere Amsterdam.
Herinneringen
Ik kan mij conrector en leraar wiskunde van Oosten (Pimmetje) nog goed herinneren: volstrekt eigenzinnige man, onnavolgbaar. Verder:
Vervolgstudie en mijn leven nu
Als vervolgstudie heb ik de lerarenopleiding Ubbo Emmius gevolgd, Nederlands en geschiedenis. Later nog de Friese taal en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Tijdens mijn middelbare school periode wou ik altijd leraar worden. Dit is gelukt, maar ik heb maar een half jaar echt voor de klas gestaan. Ik heb toen de switch gemaakt naar journalistiek, ik werd journalist bij streekkrant Actief in Burgum en daarna bij Omrop Fryslân.
Sinds 2006 ben ik wethouder in de gemeente Tytsjerksteradiel met o.a. sociale zaken, natuur en milieu, verkeer en cultuur in portefeuille.
Ik heb lange werkweken als wethouder. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk tijd aan mijn partner en twee kinderen (wonen beide in Groningen) te besteden. Ook ben ik mantelzorger voor mijn vader.
Dromen
Mijn droom is om nog enkele bijzondere landen te bezoeken of om nog een keer een carriéreswitch te maken, misschien promoveren.
Even voorstellen
Mijn naam is Jelle Pouwel Wiersma, geboren in het jaar 1979. Ik heb op de Bakkerij- en Horecavakschool gezeten, later omgedoopt tot Nijehove College aan de Prinsessenweg 2 te Leeuwarden. Mijn opleiding was Brood en Banket. Veel van mijn klasgenoten, gedurende de eerste twee jaar van de opleiding, kwamen uit dezelfde omgeving (Dronrijp, Menaldum, Franeker), we fietsten vaak gezamenlijk naar school.
Ook werd de gabbermuziek heel erg, en in rap tempo, populair in de vroege jaren negentig.
Het bepalende beeld in het klaslokaal was dan ook veel opgeschoren en kale kopjes, Aussie’s, Cavellos’s en Nike Air Max. Over het algemeen kon iedereen goed met elkaar overweg, maar ik heb er toch wel een aantal uiterst goede vrienden aan overgehouden waar ik nog steeds contact mee heb.
Herinneringen aan de school
Een aantal docenten die mij bij zijn gebleven: Hans van Noort: docent banket bakken (voornamelijk praktijk en enige theorie); Hans zijn vakmanschap en passie voor het vak was dagelijks waarneembaar in het praktijklokaal en was een inspirerende man. Ook was Hans altijd ontzettend betrokken met de studenten en met name tijdens de stageperiodes. Ik heb het altijd zeer prettig gevonden om les te krijgen van meester Van Noort en ging altijd met heel veel plezier naar school. Jan Jetten: tekenleraar. Meester Jetten had een ontzettend prettig (en vaak met sarcastische ondertoon) gevoel voor humor. Was altijd erg direct en open. Prachtig om meester Jetten aan het werk te zien in de klas; zijn tekeningen hebben altijd erg veel indruk op mij gemaakt.
Mijn beste herinneringen aan de school zijn er veel. Ik denk er nog vaak aan terug. Erg fijne herinneringen zijn de praktijklessen tijdens Sinterklaas en Kerst. Ook de tekenlessen van meester Jan Jetten brengen goede herinneringen naar boven; het was een knus klaslokaal en tekenen was één van mijn favoriete vakken. Over het algemeen zie ik mijn gehele tijd op de school als een hele fijne herinnering uit mijn jeugd.
Vervolgopleiding
Vanaf jongs af aan vond ik dinosauriërs al fascinerende dieren.
Die fascinatie is op de bakkersvakschool heel erg versterkt, met name door de film Jurassic Park.
Na mijn vervolgopleiding aan het Friesland College Leeuwarden, die ik in 2000 heb afgerond (mbo Brood en Banket), ben ik in 2005 begonnen in de USA aan de opleiding Geologie. Daarna ben ik naar de Vrije Universiteit Amsterdam gegaan en daarna heb ik de Master of Science Geologie en Vertebraten Paleontolie gedaan in Salt Lake City.
Op dit moment ben ik paleontoloog en geoloog van beroep en begin binnenkort aan mijn doctorale promotie onderzoek. Ik doe veel (veld) onderzoek naar dinosauriërs en de gesteenten waar ze in gevonden worden en geef les op de Universiteit. Naast dit werk breng ik graag veel tijd door met mijn gezin.
Mijn droom
Dit klinkt als een hele grote nerd, maar ik zou heel graag paleontologisch en/of geologisch onderzoek willen doen in Antarctica en de Gobi woestijn van Mongolië. Antarctica wordt toch wel beschouwd als het laatste front wat betreft wetenschappelijk onderzoek en ik zou daar graag een deel van willen uitmaken. Een van mijn grote helden was een paleontoloog genaamd Roy Chapman Andrews (het personage waar Indiana Jones op is gebaseerd) en die deed veldwerk in de Flaming Cliffs in de Gobi gedurende de jaren twintig van de vorige eeuw. Ik zou graag in de Gobi willen werken en de omgeving bekijken en ervaren en dan denken:
Honderd jaar geleden stond Andrews hier, en heeft deze omgeving ook gezien”
Even voorstellen
Mijn naam is Jeroen Horsthuis, geboren in 1980. Mijn middelbare school was de SSG, nu het Leeuwarder Lyceum, waar ik in 1997 mijn havo heb afgerond. Ik zat in een leuke klas waar ik met twee klasgenoten beste vrienden ben gebleven.
Herinneringen
Ik kan mij een aantal docenten nog goed herinneren:
Mijn schooltijd was een hele mooie tijd waar je snel(ler) volwassen werd. Mijn beste herinnering is dat ik 4000 meter met de coopertest liep met gymnastiek.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was Communicatie. Op dit moment ben ik eigenaar van Teamhorsthuis foto en film buro. Tijdens mijn middelbare schooltijd was ik al veel bezig met fotografie.
Ik ben erg druk met mijn bedrijf en het bouwen van mijn eigen villa. Ik heb twee kinderen en ben maatschappelijk bezig met Jci Leeuwarden. In mijn vrije tijd houd ik ervan om dingen te maken met mijn handen van hout en metaal.
Dromen
Ik heb een Tesla en wil graag mijn huis daarmee voorzien van stroom.
Even voorstellen
Mijn naam is Jitske Brünner, geboren in het jaar 1978. Ik heb de havo gedaan op de SSG, aan de Dr. Jacob Botkeweg in Leeuwarden. Mijn examenjaar was in 1997. Gedurende mijn middelbare schooltijd veranderde de SSG van naam in: De Delta.
Herinneringen
Dat zijn er meerdere. Soms met naam, soms naamloos. Die met naam waren betrokken, grappig en inspirerend. De naamlozen waren bijzonder: elke dag hetzelfde pak aan (van der Kiemel/keemel?), tussen iedere les snel een sigaretje buiten roken (een docent wiskunde)
Namen van docenten die ik onthouden heb zijn:
Mijn leven nu
Ik ben nu docent geschiedenis aan CS Vincent van Gogh te Assen. Ik geef les van klas 1 tot en met 6 (havo-vwo) en ben daarnaast coördinator van het gymnasium. Ik woon in Assen samen met mijn vrouw en (haar) ‘onze’ twee jongens van 13 en 14 jaar.
Passies
Ik heb geen (bijzondere) passies. Lezen, wandelen, film kijken (the usuals dus) vind ik leuk. Ook wijntjes drinken op vrijdagmiddag om het weekend in te luiden met vrienden en op zaterdagmiddag voetbalwedstrijden bekijken van de jongens, doe ik graag. O en natuurlijk mijn visites aan Fryslân!
Ik ga geregeld terug naar het geboortedorp en Leeuwarden.
Dromen
Geen bijzondere dromen of bijzondere wensen. Ik blijf de komende jaren graag lesgeven met dezelfde inzet (passie hahaha) als ik nu doe. Ik wil over drie/vier jaar met het gezin een rondreis maken in de VS. Het enige waar ik me wel eens zorgen over maak, is de vanzelfsprekendheid die hiervan uitgaat omdat ik weet dat die er niet altijd is. Daarom hoop ik dat we gezond blijven en de dingen kunnen blijven doen die we reeds doen.
Hoe mijn schooltijd een bijdrage heeft geleverd aan wie ik ben
Tijdens mijn middelbare schoolperiode op de SSG, later De Delta, kwam ik er achter dat ik lesbisch ben. Een grote schok voor mezelf. Gelukkig had ik op school zowel klasgenoten als docenten die mij, zonder dat ze zich daar bewust van waren, steunden in deze lastige periode; mevrouw De Boer, mevrouw Bos, Veenstra, meneer Roos en andere docenten die reeds zijn genoemd. Wanneer je namen gaat noemen, vergeet je geheid een aantal die eigenlijk niet zouden mogen ontbreken.
Ik hoop dat Bouwmeester (wiskunde) het me niet kwalijk neemt.
Ik heb vaak het gevoel gehad bij de docenten die mij lesgaven dat je mag zijn wie je bent. Dat er geprobeerd werd een veilige leeromgeving voor jou te maken waarin je je eigen mening kon verkondigen, maar ook leerde je eigen mening te vormen. Dit probeer ik nu mijn leerlingen ook mee te geven en net zo’n veilige leeromgeving te scheppen voor hen.
Even voorstellen
Mijn naam is Joris Dijkstra, geboren in het jaar 1973. Ik heb op de RSG gezeten, locatie zaailand. Later werd dit het Slauerhoff College, locatie Douwe Kalmaleane (nu Montessori High School). Op deze school heb ik havo met succes afgerond in 1991. Ik ben 1 jaar blijven zitten vanwege een 3 op scheikunde. De eerste klassen waar ik in zat waren gezellig, doordat je steeds bij dezelfde leerlingen zat. In de bovenbouw liep dat wat meer door elkaar.
Wat leuk was, was dat je hele duidelijke groepen had van leerlingen uit Leeuwarden en van het platteland
Herinneringen
Docenten die mij zijn bijgebleven:
Mijn mooiste herinnering is de locatie aan het zaailand: loempia’s eten op de vrijdagsmarkt, lessen in de “arken” (woonboten die ingericht waren als klaslokaal, zodat je tijdens de les naar de voorbij peddelende eendjes kon kijken).
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Bachelor (ing.) Milieukunde (Van Hall, 1995), waarbij ik stages heb gedaan aan o.a. Universiteit van Udine (Italie) en Rice University (Houston, Texas, USA). Daarna Master (ir.): Bodem-water-atmosfeer, afstudeerrichting bodemkunde/bodemscheikunde (Wageningen Universiteit, 1998). Tenslotte ben ik in 2007 gepromoveerd tot doctor (Dr.) in de milieugeochemie (Wageningen Universiteit).
Nu ben ik Senior wetenschappelijk onderzoeker bij Energieonderzoek Centrum Nederland (ECN) in Petten. Rode draad in mijn werk is het nuttige hergebruik van (afval)stoffen en de milieubeoordeling daarvan. Ik leid en werk mee aan onderzoeksprojecten voor overheid en industrie, acquisitie van nieuwe opdrachten, schrijf met collega’s wetenschappelijke publicaties, presentaties houden op congressen, (mede) begeleiden van junior onderzoekers.
Ik wilde toen ik op de middelbare school zat al graag bioloog worden, omdat ik van jongs af aan gefascineerd was/ben door alles wat onder water leeft.
Uiteindelijk voelde ik me beter thuis in de fundamentele natuurkundige/chemische hoek. Toch wel grappig, gezien de 3 op scheikunde waar ik in 4 HAVO op ben blijven zitten….
Ik woon in Alkmaar, getrouwd, vier kinderen in de leeftijd van 8 tot 12 (3 jongens en 1 meisje). Ik werk part-time omdat ik veel tijd aan het drukke gezin en aan hobby’s wil besteden, zoals Vissen, vooral op snoek (al mijn hele leven), pianospelen, hardlopen, vogels spotten.
Mijn droom
Dat mijn kinderen dezelfde kansen krijgen die ik heb gehad en die ook benutten.
Even voorstellen
Mijn naam is Lieuwe Jan Kamminga, geboren in het jaar 1976. Ik heb de mavo gedaan op de SSG Aldlan. De stap om naar deze school te gaan was groot. Je ging naar ‘de grote wereld’ vanuit een dorp. Dit heeft mij sterker gemaakt.
Herinneringen
Ik kan mij de leraar wiskunde nog heel erg goed herinneren. Ik heb alleen geen idee meer wat zijn naam is.
Mijn beste herinneringen aan die schooltijd is de ijstijd. Het schotslopen op water tegenover en op het van Harinxmakanaal.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Toen ik op de mavo zat had ik nog geen enkel idee wat ik zou gaan doen. Mijn vervolgopleiding was de MDS. Nu ben ik makelaar; eigenaar van Kamminga Makelaars Leeuwarden, Drachten en Sneek.
Ik ben getrouwd en heb een eigen woning. Verder ben ik heel erg druk met werk, ik werk 100+ per week.
Droom
Dromen moet je houden. Mijn droom is om meer vrije tijd over te houden.
Even voorstellen
Mijn naam is Marjon Zijlstra, geboren in het jaar 1975. Ik heb in 1993 examen gedaan op de RSG aan de Douwe Kalmaleane in Leeuwarden, atheneum (nu Montessori High School). Ik heb een SUPER middelbare schooltijd gehad. Wij hadden een hele gezellige meidenbende (de docenten hadden nog wel eens last van ons). We hebben altijd veel pret gehad en ook veel gelachen over de soms aparte docenten van ons. Als ik mijn schooltijd in vijf woorden moet omschrijven was het: super, gezellig, vriendschap, lachen, leren. We hebben een goede basis gekregen om verder te studeren en ons persoonlijk te ontwikkelen!
Leraren/leraressen
Douma was een geweldig goede wiskunde leraar. Stond altijd fantastisch klaar bij het krijtbord om bijzonder netjes te schrijven
Verder kan ik mij de volgende leraren/leraressen nog goed herinneren:
Vervolgstudie
Na mijn examen op de RSG heb ik economie gestuurd aan de Rijksuniversiteit Groningen.
En nu?
Ik ben woonachtig in het oude centrum van het PRACHTIG mooie ’s-Hertogenbosch. Getrouwd met Jay Rijnen en mama van 3 kleine kinderen. Onze Hidde 4 jaar, Silke 3 jaar en Melle 1 jaar. Ik breng veel tijd door met de kinderen en ben druk met het runnen van mijn bedrijf. In januari 2015 zaten we 5 weken in Nieuw-Zeeland, dus we proberen ook zoveel mogelijk van het leven te genieten.
Ik kom oorspronkelijk uit Friesland, daarom hebben onze kinderen Friese namen.
Ik begon met fotograferen van kinderen bij de geboorte van mijn nichtje Merel. In 2007 ben ik voor mijzelf begonnen als fotograaf. Een van de beste beslissingen in mijn leven. Ik ben Family Life Cycle Photographer en fotografeer mensen in de gehele levenscyclus. Van geboorte tot uitvaart! Kijk op: www.MarjonZijlstraFotografie.nl en www.MyWeddingPhotos.nl.
Dromen
Samen met mijn man in goede gezondheid opa en oma worden! Hoe mooi is het om samen gezond oud te worden en zo iets dierbaars samen mee te mogen maken!
Even voorstellen
Mijn naam is Nanne-Jan Stienstra, geboren in het jaar 1962. Ik heb op de Bakkerij en horeca vakschool gezeten aan de prinsessenweg 2 te Leeuwarden. Hier deed ik de mavo, mijn examenjaar was 1981. Ik zat in een gemotiveerde klas. Dit kwam door de strenge selectie.
Er waren 100 aanmeldingen en maar 20 plaatsen.
Herinneringen
Ik kan mij leraar Hans van Noort goed herinneren. Hier heb ik nog steeds contact mee. Ook Arnold Disco staat bij goed bij (klassenleraar, was dit niet, maar heeft gewisseld). Verder de leraren Obst, van de Bijl, Braaksma, Raap en Draaier. Door een paar gepassioneerde vakdocenten ben ik enorm gemotiveerd en gestimuleerd om er wat van te maken en om te denken in mogelijkheden.
Als ik mijn schooltijd is vijf woorden zou mogen omschrijven is dat: passie, gestimuleerd, enthousiasme, discipline, gezellig.
Mijn beste herinnering is dat de leraren graag les aan ons geven, we waren gemotiveerd en iets ouder dan de gemiddelde leerling. Ook was de reis naar Duitsland met de mavo klas erg geslaagd. Na het examen was dit door de klas zelf geregeld. Bij een paar bedrijven een interessante rondleiding gehad. Asbach uralt.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Dit was op de Streekschool Groningen. En ondernemersopleiding Banketbakkerij. Ik ben nu mede-eigenaar van de Chocolaterie, hiervoor van een banketbakkerij in Leeuwarden. Ik heb eigenlijk altijd de ambitie gehad voor een eigen bedrijf. Dit is gebeurd. Na 12 werkgevers te hebben gehad. Sinds kort is het roer omgegaan en heb ik de chocolaterie overgenomen.
In mijn vrije tijd doe ik aan diverse sporten en geniet ik van het eiland waar we wonen (Texel).
Dromen
De meeste zijn al uitgekomen. Ik was gevraagd voor een wereldreis, hier heb ik enorm van genoten als banketbakker op een Cruiseschip.
Even voorstellen
Mijn naam is Rafaël Redczus (en inmiddels omdat ik getrouwd ben: Redczus van Berkel). Ik ben geboren in 1979. Ik was begonnen op het Stedelijk Gymnasium. Vanaf de 4e klas zat ik op het Slauerhoff, beide in Leeuwarden. Hier heb ik het vwo succesvol afgerond in 1999. Ik zal in een klas met veel leerlingen vanuit de dorpjes aan de westkant van Leeuwarden en heel wat zittenblijvers die het eindexamen niet gehaald hadden.
Herinneringen
De leraren/leraressen die ik mij nog goed kan herinneren:
Mijn beste herinnering aan deze schoolperiode is de 4e klas. In dat jaar heb ik vriendschappen gesloten voor het leven. Met Patrick de Graaf, Arjen Bakker en Alexander van Drooge. In de 4e maakten we zoveel lol. Tijdens de lessen, tijdens de pauzes en in de uren buiten school.
We zien mekaar nu na 20 jaar nog steeds heel frequent. En maken bijna jaarlijks een buitenlandse reis, vaak ook met onze vrouwen erbij.
Zo zijn we afgereisd naar Zweden, Letland, Marokko, en de Nederlandse Antillen.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Na het vwo heb ik bedrijfskunde en economie aan de Rijksuniversiteit Groningen gedaan. Op dit moment help ik innovatieve bedrijven met hun lancering. Door er écht een merk van te maken waarbij anderen begrijpen wat ze doen en hier overtuigd van raken.
In mijn vrije tijd bezoek ik graag innovatieve hotels en restaurant, houd ik van yoga en meditatie, nieuwe mensen ontmoeten met gepassioneerde verhalen m’n gezin en 2 jonge kinderen, schrijven en fotografie/film.
De bijdrage die de school aan mijn huidige leven heeft gegeven
De vriendschappen die ik voor het leven heb gesloten. Maar ik dacht ook dat ik toen de liefde van m’n leven tegen kwam. Het mooiste meisje van de klas.
Na 3,5 jaar stopte die relatie, maar daardoor heb ik m’n huidige vrouw ontmoet. M’n droomvrouw.
Kortom, van het een komt het ander. En deze middelbare school is daar verantwoordelijk voor geweest. Tenslotte: m’n passie voor de Nederlandse taal heb ik mede te danken aan bovengenoemde docent Pyt Jon Sikkema.
Dromen
Verdieping op velerlei vlakken: m’n kinderen zien opgroeien, wellicht nog meer gezinsuitbreiding, meebouwen aan nog meer innovatieve merken waardoor ik hun avonturen van productontwikkeling en lancering van dichtbij mag meemaken, het zelf ontwikkelen van vernieuwende producten die de wereld verrijken vanwege hun combinatie van nut & schoonheid.
Dit ben ik samen met Patrick de Graaf, Arjen Bakker en Alexander van Drooge
Dit zijn dezelfde jongens als hierboven, waar ik tegenwoordig (samen met onze vrouwen) mee op vakantie ga
Even voorstellen
Mijn naam is Remie Sordam, voorheen Remie Prins (ik was ooit geadopteerd), geboren in het jaar 1963. Ik heb op de IHNO – LHNO gezeten, ik was de enige jongen in de klas. Over de gehele school zaten 3 jongens. Ik had altijd het idee dat wij een beetje de dombo’s van de hele school waren omdat wij de laagste in opleiding waren en de andere opleidingen op de school keken ook een beetje op ons neer omdat wij maar IHNO waren. Het voelde gewoon zo. Wel vond ik het een hele gezellige, vooruitstrevende school omdat de jongens er welkom waren.
Het is een school geweest waar ik een beetje volwassen ben leren worden ondanks dat ik nog maar 12 jaar was.
Herinneringen
De leraren/leraressen die ik mij nog goed kan herinneren: Ali Nota van handvaardigheid, mevrouw Brandsma van handvaardigheid, Johan Dalstra van wiskunde /maatschappijleer dacht ik, mevrouw Hofstra, die gaf kookles, Mevrouw Meijer (koken /gezondheidsleer) Mevrouw Blankesteyn en Mevrouw Drijver (directrices) Mevrouw Dekker( Naaldvakken) Melle Kleisma (Engels) De heer Cats (gymnastiek)
Mijn beste herinnering zijn de kooklessen op vrijdag, zwemmen en de vrijdagmiddag vrij.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Ik heb maar 1 jaar op de IHNO gezeten. Daarna ging ik naar Harlingen naar de LHNO, hier heb ik mijn diploma gehaald. Daarna mbo cd, hbo facilitymanagement en extra, in eigen tijd, de havo gehaald in 2 jaar.
Nu ben ik plaatsvervangend CEO van 50 hotels in Thailand en verantwoordelijk voor alle buitenlandse investeringen buiten Thailand.
Ik geef direct leiding aan 20 directeuren en indirect aan 2300 personeelsleden groeit elk jaar met 100 in Azië. Mijn officiële werktitel is COO: Chief Operating Officer.
In mijn vrije tijd houd ik ervan om voetbal te kijken, golfen en vliegen (ben nu bezig met mijn vliegbefret). Ik heb een druk leven, maar ook heel erg leuk! Ik ben veel van huis, leef veel in vliegtuigen en luxe hotels, privé helikopters, eigen chauffeur etc… Maar heel gelukkig ben ik als ik in Nederland met mijn zoon of dochter op de markt loop en een heerlijke zoute haring kan eten of een heerlijke witte boterham met kaas!
Bijdrage van de tijd op de middelbare school
Hoe ik me toen voelde en nu.. Toen voelde ik me meerdere keren miserable omdat ik mij schaamde en dacht zelfs dat ik te dom was om iets anders te gaan doen.
Ik hoop dat ik het levende bewijs te zijn dat met doorzettingsvermogen je een heel eind kan komen.
Dromen
Ik heb gelukkig al heel veel van mijn dromen zien uitkomen. Vooral gezond blijven en dat geldt ook voor familie en vrienden. Ook wil ik graag de dingen kunnen blijven doen en bekostigen zoals nu. Ook hoop ik mee te maken dat kanker en aids genezen kunnen worden. En heel belangrijk: dat er een einde komt aan het vechten om je geloof!
Bekijk hier de tv-documentaire ‘van afwashulp tot directeur hotelketen’ die GPTV van mij gemaakt heeft in 3 korte documentaires:
Deel 1: van afwashulp tot directeur hotelketen
Deel 2: van afwashulp tot directeur hotelketen
Deel 3: van afwashulp tot directeur hotelketen
Even voorstellen
Mijn naam is Rixt Buwalda, geboren in het jaar 1973. In de brugklas zat ik op De Foorakker in St.-Annaparochie. In de tweede klas ingestroomd op (toen nog) RSG. In 1991 heb ik examen gedaan, atheneum. Mijn 2e en 3e klas had de naam van een drukke en moeilijke klas te zijn. In deze klas zaten veel kinderen van buiten de stad.
Herinneringen
Ik kan mij nog goed herinneren dat we Engels kregen in de ark aan de Willemskade. De arken deden dienst als extra lokalen.
Het was bijzonder om in een ark les te hebben, het schommelde bij harde wind.
De leraren en leraressen die ik mij nog goed kan herinneren:
Mijn beste herinneringen aan mijn schooltijd zijn er meerdere. Ik noem er twee:
Toen ik in de tweede klas zat, trokken de school in het nieuwe gebouw aan de Douwe Kalmaleane. We liepen toen in optocht van het Zaailand naar de nieuwe school. Veel leerlingen waren in het zwart gekleed omdat ze het mooie plekje in het centrum van Leeuwarden niet graag verlieten.
De andere is als volgt: in klas 5 gingen we met scheikunde op excursie naar de Rijksuniversiteit Groningen. Dhr. Broens had een rondleiding georganiseerd. We gingen met auto’s. Ik zat in een Mazda busje van de moeder van Jan Hugo Prins. Klein maar gezellig.
Ik had eigenlijk nooit een duidelijk beeld van wat ik wilde worden later. Mijn ideeën over werk zijn na de middelbare school ontstaan. Ik vind het jammer dat er in die tijd (op school) weinig aandacht werd besteed aan ideeën over de vervolgopleiding. Het was veel ‘school’.
Vervolgopleiding
Dit was een studie scheikunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Daarna een lerarenopleiding scheikunde (eerstegraads). Na mijn studie heb ik promotie-onderzoek gedaan, ik ben gepromoveerd (titel dr. Rixt Buwalda). Ik heb mijn eerstegraads scheikundebevoegdheid gehaald. Ik heb les gegeven op diverse scholen (Noordelijke Hogeschool, CSG Comenius).
Momenteel ben ik auteur en eindredacteur bij Noordhoff.
In mijn vrije tijd wandel, lees en badminton ik graag. Ik woon samen, ben moeder van twee meiden. De één zit op het Stedelijk Gymnasium, de ander zit in het laatste jaar van de basisschool. We wonen in St.-Annaparochie.
Dromen
Carpe Diem
Even voorstellen
Mijn naam is Roelof de Jong, geboren in het jaar 1965. Ik heb op het Stedelijk Scholen Gemeenschap (SSG) VWO atheneum succesvol afgerond in 1983 (nu het Leeuwarder Lyceum). De schooltijd op het SSG was leerzaam op vele manieren, maar vond ik niet altijd even creatief of uitdagend.
Herinneringen
Ik kan mij dhr. Blauw nog goed herinneren, omdat hij lessen sterrenkunde gaf, buiten het normale curriculum om. Van de algemene periode op school heb ik goede herinneringen, voornamelijk aan buitenschoolse activiteiten: klassenfeesten en weekenden op stap met klasgenoten.
Erg grappig is de “miscommunicatie” die er was tijdens een strenge vorst periode.
Het gerucht ging rond dat we ijsvrij zouden krijgen, een ad hoc demonstratie werd georganiseerd op het schoolplein.
Terwijl er honderden scholieren stonden te scanderen op het plein voor ijsvrij, kwam er een gymnastiek leraar naar buiten en hield een paar schaatsen op, wat prompt werd geïnterpreteerd dat we ijsvrij kregen. Dat bleek helemaal niet het geval, maar probeer maar eens duizend leerlingen tegen te houden wanneer ze al onderweg naar hun fiets zijn…
De SSG heeft de basis gelegd voor mijn kennis in de exacte vakken. Ook het effect van het leren van sociale vaardigheden kan niet onderschat worden. De SSG bood een stabiele, veilige en respectvolle omgeving om te leren en om met anderen om te gaan. Ook waren er genoeg buiten curriculum activiteiten om het schoolleven plezierig te houden (schaken, sterrenkunde, films, feesten, etc.).
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was aan de Rijksuniversiteit Groningen: Sterrenkunde doctoraal en doctors titel.
Ik wist eigenlijk al vroeg dat ik wetenschapper wou worden.
Ik had vanaf ongeveer mijn 16de een sterke interesse voor professionele sterrenkunde. Ik ben nu astronoom aan het Leibniz-Institut für Astrophysik in Potsdam, Duitsland. Ik doe onderzoek naar het ontstaan en de evolutie van sterrenstelsels. Ik leid een onderzoeksafdeling geweid aan de Melkweg en nabije sterrenstelsels en ben leider van een team van ongeveer 200 onderzoekers en ingenieurs dat een groot nieuw instrument bouwt voor de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO).
Sinds 6.5 jaar woon ik met de familie (vrouw + 2 kinderen) in Potsdam, Duitsland, na eerst in Engeland en de Verenigde Staten te hebben gewoond. Ik besteed mijn meeste tijd op mijn onderzoeksinstituut, maar ben ook 1 a 2 keer per maand op reis naar andere instituten in Europa en soms daarbuiten om mijn werk te bespreken en nieuwe plannen te maken.
Naast werk en familie blijft er niet zoveel tijd over voor passies. Zo nu en dan besteed ik nog wat tijd aan (documentaire) fotografie, maar tegenwoordig voornamelijk passief in plaats van actief (kijken in plaats van doen).
Dromen
Mijn grootste droom is momenteel dat het onderzoeksinstrument dat ik aan het ontwikkelen ben in 2021 geïnstalleerd wordt, zodat ik dan hopelijk weer meer tijd heb om werkelijk wetenschap te doen en iets minder tijd hoef te besteden aan management. Verder zou ik graag mee willen doen aan een televisieserie over de toekomst en nut van sterrenkunde en wetenschap in het algemeen.
Even voorstellen
Mijn naam is Sjouke Schaafsma. Ik ben geboren in het jaar 1957. Mijn middelbare schooltijd heb ik doorgebracht op de RSG (Zaailand) te Leeuwarden. Hier heb ik Atheneum succesvol afgerond in het jaar 1975. De brugklas waar ik in terecht kwam was nog gemengd, ik belandde er samen met drie klasgenoten van de lagere school. Vanaf het tweede jaar, Atheneum, was de klas waar ik in zat een jongensklas. Er was blijkbaar een overschot aan jongens en dit was de oplossing voor dat ‘probleem’. Ik neem het de school nog steeds kwalijk dat ze mij daarmee afsneden van een dagelijks contact met meisjes.
Herinneringen
Op de RSG heb ik mensen ontmoet en ben ik in aanraking gekomen met zaken (literatuur, kunst, andere leefstijlen) die een wereld voor mij deden open gaan. Hier is mijn leven als zelfstandig mens en kunstenaar begonnen, al had ik dat toen natuurlijk nog niet echt door en bestond het dagelijkse leven, ook op de school, net zo goed uit ellende: onzekerheid, schaamte en alle andere voorkomende pubersores.
Behalve dat ik goed was in sport en ik met veel plezier de RSG en mijn klas heb vertegenwoordigd in vooral voetbalteams zijn er voor mij drie heel belangrijke herinneringen die alle drie grote invloed hebben gehad op mijn persoonlijke ontwikkeling: de lessen van en het contact met leraar Engels Nik Marnham, de lessen van en het contact met leraar Tekenen Theo van Egeraat (& zijn collega en vriend Peter Dijk), en mijn lidmaatschap van de redactie van de schoolkrant, de RECALCIKRANT.
Lees onderaan mijn herinneringen aan deze bijzonder mensen
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was de Academie voor Beeldende Kunsten, Academie Minerva te Groningen. Nu combineer ik het kunstenaarschap met een baantje van tweeëneenhalve dag per week als huismeester op de Academie voor Beeldende Vorming in Amsterdam. Tot voor kort was ik ook werkzaam als zelfstandig huisschilder/klusser om in mijn onderhoud te voorzien.
Mijn passie is mijn kunstenaarschap en daarin is geen scheiding tussen vrije tijd en anders.
Als ‘hobby’ heb ik het verzamelen en luisteren naar muziek maar ook die belangstelling staat niet los van mijn activiteit als kunstenaar. Behalve dat muziek ook een kunstvorm is en muzikanten derhalve collega’s waar ik van kan leren, ontwerp ik de CD-hoezen voor zelf samengestelde compilatie-CD’s die ik in kleine oplage verspreid en die aldus onderdeel van mijn ‘oeuvre’ zijn.
Ik woon al ruim 25 jaar in Amsterdam waarvan de laatste 20 jaar in het Oostelijk Havengebied met uitzicht op één van de havenbekkens aldaar. Onze twee studerende dochters, de oudste studeert medicijnen en de jongste bouwkunde, zijn bijna ‘het huis uit’. Nog net niet helemaal dus mijn vrouw en ik kunnen hun respectievelijke kamers nog niet een nieuwe bestemming geven maar dat kan nooit lang meer duren, we moeten nog even geduld uitoefenen.
Ik heb op dit moment een baantje voor tweeënhalve dag als huismeester bij de Academie voor Beeldende Vorming, ik voel mij hier erg op mijn plek.
De rest van mijn tijd besteed ik, behalve aan mijn gezin, zoveel mogelijk aan mijn kunstenaarschap. Tegenwoordig betekent dit dat ik heel veel door Amsterdam loop en alles fotografeer dat mijn aandacht trekt. Ik ben hier zo’n twee jaar geleden mee begonnen en kwam al snel op het idee om stadswandelingen te organiseren als beeldend kunstenaar: lessen in kijken. Via mijn website www.amsterdamandersbekeken.nl probeer ik mensen te vinden die samen met mij een stukje Amsterdam willen ontdekken.
Herinneringen van Sjouke Schaafsma van de tijd op de RSG:
Nik Marnham
Nik Marnham was een Engelsman die de klas binnen stuiterde als gast van onze reguliere leraar Engels de heer Noorman, een soort gastdocent die met ongelofelijk veel energie en enthousiasme begon les te geven over de gedichten van William Blake en poëzie van en over de Eerste Wereld-oorlog. Dat gastdocentschap werd omgezet in een aanstelling en de laatste twee jaar (als ik me goed herinner) was hij mijn leraar Engels. Maar niet alleen dat. Nik Marnham, een soort kabouter, klein van stuk maar met een fikse baard, altijd werkkleren dragend en in geen enkel opzicht voldoend aan het in die tijd heersende beeld van een docent, woonde eerst korte tijd in Britsum en later op een boerderij in St.-Annaparochie. Zowel in Britsum als in ‘St.-Anna’ nodigde hij in het weekend leerlingen en collega’s en vrienden uit om samen van alles en nog wat te doen: discussiëren, brood bakken en rondbrengen in een aftandse Renault 4, houthakken voor in de open haard, roken en drinken niet te vergeten; blijven slapen, poëzie bespreken, elkaars problemen aanhoren, ook die van hem en van andere volwassenen.
Liefdes en vriendschappen voor het leven zijn daar ontstaan. Of dat in deze tijd allemaal zou kunnen? Niet dus.
Op de boerderij van Nik heb ik leren geiten melken en wol spinnen, dakpannen leggen en brood bakken, heb ik mijn Engels kunnen perfectioneren én een beetje Frans oefenen want Nik bracht al gauw zijn Franse vriendin Fabienne mee. Toen ik mijn mondeling tentamen Engels moest afleggen zat ik tegenover Nik en meneer Noorman. Dat was kort na een vakantie tijdens welke ik op de boerderij in St.Anna had gepast, getuige was geweest van de geboorte van een geitje en ondertussen tentamens had voorbereid. Nik was in die vakantie naar Engeland geweest en was zoals altijd thuisgekomen met een omvangrijke selectie regionale Engelse kazen, waar ik een blijvende liefde voor heb overgehouden, maar ik had hem nog niet gezien na zijn terugkeer. Zijn openingsvraag van het tentamen luidde ongeveer als volgt:
Would you like to tell us about the birth of the little goat?”
Dat was voor mij, zenuwachtige tiener, iets teveel van het goede dus ik gaf in mijn allerbeste Engels aan dat ik een ander onderwerp had voorbereid en liever daaraan mijn tentamen wilde wijden. Ik heb er nooit zo bij stil gestaan, maar ik vermoed dat hij dat wel jammer vond. Hij was van de onaangepastheid en het niet voor de hand liggende keuzes maken. Hij maakte het zichzelf en anderen daarbij niet altijd gemakkelijk, maar ik heb veel van hem en de mensen die hij om zich heen verzamelde geleerd. Ook na mijn RSG-tijd heb ik contact met hem gehouden, waren we vrienden geworden. Na zijn terugkeer naar Engeland heb ik hem daar meerdere keren opgezocht. Tot ik het bericht kreeg, het contact was toen al minder, dat hij overleden was: hij was van de trap gevallen en in coma geraakt en daar niet meer uitgekomen.
Theo van Egeraat
Al voordat ik op de RSG kwam wist ik dat ik daarna naar de kunstacademie wilde. Eerst nog om tekenleraar te worden, want mijn oom Sjouke had dat als scholier ook gewild en had daar ook het talent voor, maar helaas niet de benodigde vooropleiding (hij is zijn leven lang huisschilder geweest in Berlijn) dus toen mijn eigen tekentalent naar voren kwam, al mijn broers konden trouwens goed tekenen, werd met het verhaal van oom Sjouke dát zaadje in míjn hoofd geplant.
Dat ik tijdens mijn jaren op de RSG het pure kunstenaarschap veel interessanter bleek te vinden heb ik, bewust of onbewust, wijselijk verborgen gehouden voor mijn ouders.
In ieder geval in de laatste twee jaar, de vijfde en zesde klas, maar misschien al in de vierde klas, was Theo van Egeraat mijn tekenleraar. Theo was pas afgestudeerd aan de lerarenopleiding van Academie Minerva in Groningen en was dus niet zo heel veel ouder toen hij ons les ging geven. Tekenen was in klas 5 en 6 facultatief en werd door meerdere leerlingen gekozen om aan het vereiste minimum aantal lesuren te komen. Die leerlingen kregen van Theo een opdracht, zaten voor in de klas en brachten daar op aangename wijze de laatste schooluren van de vrijdagmiddag en dus de week door. De iets meer gemotiveerde leerlingen mijzelf incluis met ieder op zijn of haar manier kunstzinnige ambities (Klaas Kingma, Piet de Jonge) zaten achter in de klas rond een grote, hoge tafel dichtbij het tekenmateriaalhok en waren daar aan het werk. Als de vrijdagmiddagles rond vijf uur was afgelopen, werd het voorin het lokaal leeg maar gingen wij vrolijk verder. Theo hoefde dan zijn aandacht niet meer te verdelen en kwam ook aan de hoge tafel zitten en meestal kregen we dan gezelschap van Peter Dijk, die tegelijkertijd met Theo aan Minerva had gestudeerd en samen met hem naar de RSG was gekomen om tekenleraar te worden. Het waren dikke vrienden. Hoe ze het met de conciërge hadden geregeld weet ik niet (was dat op dat moment nog steeds meneer de Bok die in het huis in de achtertuin woonde?) maar vaak bleven wij tot een uur of zeven daar in dat lokaal: werkend, pratend, lol makend, de wereld besprekend, de kunst. Zij, Peter en Theo, moesten dan nog met de trein naar Groningen.
Heerlijke uren waren dat. Niet bijna in slaap vallen bij Economie2 vrijdagmiddag laat, maar inspiratie opdoen, voor de kunst maar ook voor het leven: buiten de gebaande paden treden, met passie je eigen weg kiezen, met gelijkgezinden je een plaatsje in de maatschappij, de school, het leven verwerven. Ook met Theo en Peter heb ik lang contact gehouden. Dat was iets gemakkelijker dan bij Nik omdat beide in Groningen woonden waar ik na de RSG de opleiding tot beeldend kunstenaar heb gevolgd aan dezelfde Academie Minerva.
Naar een verjaardagsfeestje bij Peter thuis nam ik voor het eerst mijn pas ‘veroverde’ vriendinnetje mee, Heidi Schaefer.
Peter en Theo kenden haar ook, omdat zij op vrijdagmiddag één van die leerlingen van voor in de klas was (sorry Heidi). Zij is nu de moeder van onze twee dochters… en al meer dan zevenendertig jaar (eerst mijn vriendin en sinds 1995) mijn vrouw.
Schoolkrantredactie
Ik weet nog goed dat wij als schoolkrantredactie aan het eind van de vijfde klas of het begin van de zesde bij de rector werden ontboden (de opvolger van ‘Ferwerda’, zijn naam kan ik me niet herinneren) en met z’n allen in een gebogen lijn naast elkaar opgesteld stonden tegenover zijn bureau waarvan achter hij ons liet weten dat wij in ons zesde schooljaar geacht werden ons geheel te wijden aan onze eindexamenvoorbereidingen en dat er daarmee een eind kwam aan twee jaar RECALCIKRANT. Dat was de naam waarmee wij onze schoolkrant hadden gedoopt. ‘Wij’ dat waren onder andere Klaas Kingma, Eddie Marsman, Tom Wiersma, Marjan de Graaf, Baukje van Dijk, Jikke Klaassen. Twee jaar lang hadden wij wekelijkse- of tweewekelijkse redactievergaderingen in Het Friesch Koffiehuis aan het Zaailand (in het verlengde daarvan, naast boekhandel De Tille, het stukje straat heet geloof ik anders). Ik meen dat die vergaderingen op vrijdagmiddag plaatsvonden, maar hoe dat strookt met die vrijdagmiddagen in het tekenlokaal ben ik even kwijt. Misschien waren het wel donderdagen. In ieder geval was het lichtelijk teleurstellend dat toen wij aan het eind van die twee jaar onze laatste vergadering in het Koffiehuis afsloten met een plechtig afscheid van de uitbater, in mijn herinnering een struise middelbare dame, zij maar matig geïnteresseerd reageerde met zoiets als:
Dat was me helemaal niet opgevallen dat jullie hier elke week zaten”
Terwijl wij toch het idee hadden dat wij, daar zo niet wereldschokkende, dan toch op zijn minst geanimeerde vergaderingen hielden en belangrijke zaken en samenzweerderige plannetjes bespraken met gniffelende voorpret en verhitte discussies. Ik zou weleens willen weten wat die inspanningen voor waarde gehad hebben voor leerlingen die de Recalcikrant alleen maar gelezen hebben. Voor Eddie Marsman waren het volgens mij de eerste schreden op zijn loopbaan als journalist. Voor mij, en ik hoop ook voor de anderen, was het nóg een manier om me te onttrekken aan de sleur van het alledaagse (school)leven, nog een manier om het idee te krijgen of mezelf het idee te geven dat er meer was, dat er misschien wel grootse dingen in het verschiet lagen, een vol en betekenisvol leven misschien wel zelfs, beroemdheid, rijkdom, geluk!
En dan nog twee herinneringen
De derde verdieping van het gebouw aan het Zaailand was een moderne ‘optopping’ boven op het oorspronkelijke oude gebouw. Het dak ervan was bezaaid met grint, een uitgestrekt vlakte grint was het. Dat weet ik omdat ik samen met een klein groepje geïnteresseerden in de vierde of vijfde klas een naschoolse cursus fotografie volgde bij de heer Noorman. Hij had in een bezemkast op de derde verdieping een donkere kamer ingericht, volgens mij met dokabenodigdheden die hij zelf niet meer gebruikte. In die doka mochten we, toen we de grondbeginselen van het foto’s afdrukken eenmaal onder de knie hadden, ook aan het werk als hij er niet bij was. Het was een kleine bezemkast, en ontdekten we ondernemend als we waren al snel… dat er een luik was in dat hok en een trap naar het dak van het gebouw. Die kans lieten we ons natuurlijk niet ontnemen! Dat het dak met al dat grint vervolgens niet bijster spectaculair was viel een beetje tegen maar we hebben er gestaan en bij de dakrand naar het gekrioel van de mensen beneden op het Zaailand gekeken! En ons even toch wel een klein beetje bijzonder gevoeld…
Omdat de exacte vakken mij gemakkelijk afgingen en ik maar matig geboeid werd door bijvoorbeeld aardrijkskunde en geschiedenis (leraar geschiedenis dhr. Stavinga die ik ’s ochtends regelmatig vanuit Hardegarijp over het Kalverdijkje zag fietsen richting de stad, wij woonden daar recht tegenover aan de Schieringerweg, heeft mij een keer in de eerste klas wakker moeten maken toen ik tijdens zijn les was ingedommeld, hetgeen hij trouwens zeer sportief opnam) koos ik na de brugklas, of was het na de derde klas, voor Atheneum B. Ik wilde zo snel mogelijk naar de kunstacademie en het mijzelf daarbij niet onnodig moeilijk maken. Maar in de loop der jaren bleek, dat mijn werkelijke belangstelling en talent lag bij taal, literatuur en kunst.
De interesse voor literatuur werd mede aangewakkerd door de lessen van Hielke Tromp, vanaf de vierde klas mijn leraar Nederlands.
Hij was met Nik Marnham, Theo van Egeraat, Peter Dijk maar ook de heer Efdé en Wiggers de Vries van een jongere generatie dan de leraren die ik in 1969, toen mijn leven op de RSG begon, aantrof. Bijvoorbeeld in de bijzondere persoon van aardrijkskundeleraar dhr. Norder die, sigaren rokend vanachter zijn tafel voor in de klas, ons teksten liet opschrijven die hij oplas van een schrift dat hij dus al jaren lang onveranderd hanteerde. Hielke Tromp zag er evenals zijn generatiegenoten anders uit en gaf op een andere manier les, iets meer gericht op het door de leerling zelf laten ontdekken en hen daarbij handreikingen geven. Dat ik hem tijdens het maken van een repetitie een keer zag lezen in een dun boekje met een rood stoffen kaft met daarop een ovaal fotootje waarvan ik later ontdekte dat het een nogal pornografisch werkje van Louis Paul Boon was, Mieke Maaike’s obscene jeugd, maakt misschien dat hij in de ogen van sommige mensen een net zo onsmakelijke man was als de heer Norder met zijn sigaren. Maar daarover kun je van mening verschillen en eerlijk is eerlijk, dat rode boekje heb ik later zelf ook aangeschaft, zo deed ik die ontdekking, en het moet zich nog ergens in mijn boekenkast bevinden.
Even voorstellen
Mijn naam is Stefan de Graaf, geboren in het jaar 1974. Ik heb op de RSG gezeten aan het Zaailand, later Slauerhoff College aan de Douwe Kalmaleane en nu Montessori High School. In 1986 heb ik met succes op deze school het vwo afgerond.
De scheikunde-eindexamenklas waarin ik zat was een erg gedreven groep leerlingen.
We hebben vele uren prettig gezwoegd en elkaar geholpen om scheikunde, natuurkunde en wiskunde II onder de knie te krijgen.
Herinneringen
De leraren/leraressen die ik mij goed kan herinneren: Scheikundeleraar Broens, natuurkundeleraar Ruiter, lerares nederlands Waanders (nu burgemeester van Dokkum) omdat ik met hun de laatste twee jaar op een prettige manier intens heb voorbereid op het examen. Mijn leraar nederlands in de 4e klas: Pyt Jon Sikkema, omdat ik met hem en een paar andere leraren in de Harmonie heb opgetreden. Mijn erg kleine biologieleraar (ben de naam vergeten) met wie we een aantal lessen over een mogelijke oorsprong van de mensheid hebben gehad: buitenaardse wezen zounden ons op aarde hebben gezet. Leraren Engels Noorman en Brak met wie ik, en 10 andere leerlingen, mijn eerste wandelreis heb gemaakt. Dat was een wandel(school)reis naar Yorkshire.
De beste herinnering aan de schooltijd was het examenjaar. Dat was een jaar waarbij wij veel eigen verantwoordelijk kregen en namen om ons intensief op het examen voor te bereiden. Ik vond het ook een super spannende tijd niet alleen vanwege die examens, maar ook vanwege de onbekendheid over een nieuw deel van mijn leven aan de universiteit in Wageningen die er aan zat te komen.
Door Piter Jelles ben ik kritisch wetenschappelijk denker geworden.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Dit was de studie Biotechnologie aan de Wageningen Universiteit. Ik werk nu bij Kopenhagen Universiteit en help jonge en oude wetenshappers in verschillende natuurwetenschappelijke vakgebieden projectvoorstellen te schrijven en projecten te realiseren die worden gefinancierd door de EU en Deense fondsen.
Ik woon samen met mijn man en twee honden sinds december 2014 in een huis met tuin aan de rand van Kopenhagen, 300 m van zee. Na negen fijne jaren in Noorwegen maak ik nu weer kennis met nieuwe vrienden, omgeving, (arbeids)cultuur en taal. Veel arbeidsplezier krijg ik uit mijn werk met jonge ambitieuze wetenschappers die spannend onderzoek willen gaan doen. Daarvoor ga ik ook een paar keer per jaar op reis.
Dromen
Ik heb mijn dromen al kunnen verwezenlijken, namelijk interessant werk kunnen doen, in fantastische landen/plaatsen gewoond, met leuke en verschillende mensen gewerkt en de mogelijk gehad om vele reizen te kunnen maken. Dit hoop ik tot het eind van mijn leven te kunnen blijven doen.
Efkes foarstelle
Myn namme is Sybren Posthumus. Berne yn ’t jier 1969. Ik haw op de SSG sitten oan de Dr. Jacob Botkewei te Ljouwert (no . Myn eksamen (atheneum) wie yn ’t jier 1988. It stiet my sa by dat der net ien ‘fêste’ klas wie.
De earste klasse wie hiel oars as de ekamenklasse, fanwege de fakken dy’t de learlingen keazen.
Wat ik noch wol wit wie dat it faak in moaie ‘miks’ wie fan bern út de stêd en de doarpen, jonges en famkes, Frysk, Liwwadders en Nederlânsktalich en dat der faak wol wat eksentrike figueren yn sieten! De SSG hat my in brede basis jûn foar myn fierdere ûntwikkeling.
Oantinkens
Theo Nijboer, in jonge wiskundelearaar, dy’t ek fan DoeMaar hâlde en dêr’t wy ek wolris by him thús yn de Surinamestraat west hawwe foar in opdracht! Bakker (ekonomy), dy’t wintersportreizen nei Tirol organisearre… Dêr’t wy mei kryst fierden yn de klasse…. Dêr’t wy ‘De Telegraaf’ lêze mochten… (Hast) Alles mocht, alles koe… Roel Sluiter, dy’t poosters fan Marx en Lenin yn syn klasse hie. En dy’t ek letter wer tsjinkaam doe’t hy wethâlder waard fan Ljouwert en ik gemeenteriedslid…
Myn moaiste oantinken is dat wy op freeds faak ien of mear tuskenoeren hienen en dan nei de binnenstêd gongen, om yn de Doelebar ien of mear drankjes te konsumearjen… Fan oandacht by it lêste oere fan dhr. Blaauw (Natuerkunde) kaam dan net mear safolle…
Ferfolchoplieding en myn libben no
Ik hie op de middelbere skoalle gjin idee wat ik letter wurde soe/dwaan soe. Myn ferfolchoplieding wie bedriuwskunde yn Grins en ik bin no Steatelid foar de FNP by de provinsje Fryslân. Dêrneist haw ik in eigen ienmansbedriuw (selsstannige, advisering). Ik wenje yn Reduzum en haw twa dochters en in freondinne.
Wol leuk is it om te melden dat ús âldste dochter op deselfde skoalle sit, it Leeuwarder Lyceum, vwo plus!
Dreamen
In Fryslân dat mear frijheid hat om sels de takomst te bepalen, dat mear foar syn ynwenners dwaan kin.
Even voorstellen
Mijn naam is Tatiana Pratley, geboren in 1985. Ik heb op twee scholen van OSG Piter Jelles gezeten, het Stedelijk Gymnasium en Montessori High School. Op het gymnasium heb ik gezeten van klas 1 t/m 3. Klas 4 t/m 6 (atheneum) heb ik afgemaakt op Montessori High School. Omdat ik op twee scholen heb gezeten, en een keer ben blijven zitten, heb ik in drie totaal verschillende klassen gezeten.
Op het gymnasium was er vanaf dag één een hele hechte vriendschap met een aantal klasgenoten en vond ik een beste vriendin waarmee ik onafscheidelijk was de eerste jaren.
Op het atheneum had ik een paar hele uitgesproken vriendinnen met veel liefde voor theater en kunst, maar waren er ook veel klasgenoten die van hele andere dingen hielden dan wij en ons raar vonden.
Herinneringen
Op het Gymnasium: Meneer de Vries (die ooit zei dat hij dacht dat er iets mis was met mijn hersenen omdat ik altijd een 1 haalde voor Duits en soms ineens een 10.), Meneer Koek (filosofie) die mij uitdaagde om niet laks te zijn en verder te durven denken.
Op het Atheneum: Pyt Jon Sikkema (Nederlands) die aan het begin van de les altijd vol vuur een gedicht voordroeg waardoor ik een grote kennis en liefde voor poezie opvatte, Theo van Egeraat (kunstgeschiedenis) die alles over beeldende kunst wist en een originele geest had. Pyt Jon en Theo hebben mij altijd enorm gestimuleerd om met theater bezig te zijn en ik voelde me door hen enorm gezien en gesteund.
Mijn beste herinnering is dat ik geheim schoolcabaret had gemaakt met twee vriendinnen en alle docenten en leerlingen verbouwereerd in de zaal zaten, omdat we ze op de hak namen.
Maar ook: de feesten, de spiekbriefjes, de jongens waar ik heimelijk verliefd op was en gedichten voor schreef, het 6 uur lang bingo-en in een leeg schoolgebouw op een zondag voor mijn profielwerkstuk.
Op de basisschool riep ik dat ik niet naar de middelbare school hoefde. Als ik terugdenk is mijn middelbare schooltijd heel vormend geweest, maar ook heel verwarrend. Ik kon een enorme hekel hebben aan bepaalde vakken en als ik niet begreep wat het nut was van een les of de manier waarop die gegeven werd zette ik mij ook niet in. Ik heb geleerd waar mijn kwaliteit wel en niet liggen.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Dit was MA Kunsten, Cultuur en Media aan de Rijksuniversiteit Groningen en BA Regieopleiding Theaterschool aan de Amsterdamse Hogeschool voor de kunsten. Mijn werk nu is het regisseren van theatervoorstellingen. Als mij op mijn vijftiende was verteld dat ik dit werk later zou gaan doen was ik denk ik heel erg gerustgesteld en overdonderd geweest.
Het leek me toen niet realistisch, maar ik was wel fanatiek als het om theater ging.
Theater is mijn leven geworden. Veel van mijn ‘vrije tijd’ besteed ik aan dingen die ten goede komen aan mijn voorstellingen: voorstellingen bezoeken, films kijken, exposities bezoeken. Maar ik verdwaal ook graag of trek me terug als ik vrij heb.
Ik woon in Amsterdam, maar werk door heel Nederland aan theatervoorstellingen bij verschillende gezelschappen. Dat betekent steeds opnieuw bedenken wat voor voorstelling je wilt maken, met wie en zowel het artistieke concept als de uitvoering realiseren. Het betekent ook veel onderweg zijn en je bij ieder project verbinden aan nieuwe mensen. Gelukkig heb ik een ploeg acteurs, vormgevers en muzikanten waar ik veel mee werk en zijn er gezelschappen waar ik vaak terugkeer. Zo ook in Friesland, bij Tryater.
Dromen
Dat ik theater blijf maken, daarin durf om onverwachte keuzes te maken en mijzelf en de mensen om mij heen steeds weer uit weet te dagen, om theater te brengen dat evenzoveel harten verwarmt als hoofden verrast.
Even voorstellen
Mijn naam is Tjitske Kleefstra, geboren in het jaar 1970. Mijn middelbare school periode was op de SSG Leeuwarden. Ik deed examen vwo in het jaar 1988. Ik zat de eerste drie jaren in een driejarige brugklas mavo (2 jaar)/havo/vwo en heb daardoor in deze eerste drie jaren een sterk wisselende samenstelling van de klas gehad. Pas vanaf 4 vwo werd dit stabieler. De samenstelling van vwo 4 -6 was redelijk vast en gaf meer rust en onderlinge verbondenheid.
Herinneringen
Ik herinner mij niet zozeer docenten met uitgesproken karakters of voorvallen, wel herinner ik mij de docenten van mijn favoriete vakken: dhr. de Roest en dhr. Blaauw, docenten van respectievelijk biologie en natuurkunde, en dhr. de Borst, docent lichamelijke opvoeding. Sport is ook een passie voor mij en dhr. de Borst was toen een jonge leerkracht met veel sport enthousiasme. Ik herinner mij uiteraard dhr. Nijboer, ook natuurkunde docent.
Hij leek op Henny Vrienten, alle meisjes waren verliefd op hem!
De leukste tijd was 5 en 6 vwo. Dat waren stabiele jaren met een vaste groep leerlingen, met wie we zelfs nog op eigen initiatief een aantal dagen naar Ameland zijn geweest na onze eindexamens.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Ik heb zowel Medische Biologie als geneeskunde gestudeerd (Utrecht). Daarna opleiding tot medisch specialist en promotie onderzoek op afdeling genetica, Radboud-umc Nijmegen. Ik heb altijd een drive gehad om zaken uit te willen pluizen, om te begrijpen hoe ziektes worden veroorzaakt. Ook heb ik van jongs af aan affiniteit met gehandicaptenzorg.
Ik ben nu werkzaam als klinisch geneticus (medisch specialist gespecialiseerd in erfelijke en aangeboren aandoeningen) in Radboudumc Nijmegen. Mijn aandachtsgebied is zeldzame aangeboren ontwikkelingsstoornissen.
Mijn werk is een combinatie van patiëntenzorg en wetenschappelijk onderzoek.
Ik zie veel kinderen, maar ook volwassenen met een verstandelijke beperking al dan niet met autisme of andere aandoeningen samengaand, veroorzaakt door zeldzame genetische afwijkingen. Of waarbij de oorzaak niet bekend is en er een vraag is naar diagnose. Mijn levenswerk hierbij is het syndroom dat inmiddels mijn naam heeft gekregen: Het ‘Kleefstra syndroom’. Over hoe dat is gekomen kan ik een boek vol schrijven….
Binnen mijn werk heb ik allerlei neventaken, zoals opleiderschap voor arts assistenten tot klinisch geneticus.
Ik woon met mijn man en drie kinderen in Mook, onder de rook van Nijmegen. Ik werk formeel vier dagen, en ben een dag thuis (werkzaam). Mijn werk is geen baan van 9-5; ik moet veel en hard werken ook vaak in de weekenden en de avonden. Ook ben regelmatig naar het buitenland voor verzorgen of bijwonen van lezingen op internationale congressen.
Inhoudelijk biedt het werk mij echter enorme uitdagingen en voldoening omdat de kennis en ontwikkelingen door vooruitgang in genetische technologie, in sneltreinvaart toenemen. Er is veel organisatorische en inhoudelijke variatie, er is geen dag hetzelfde. Ik heb veel (inter)nationale contacten en vind het enorm boeiend om op de rand van de kennis ontwikkeling te mogen lopen en bij te dragen aan het zo goed mogelijk implementeren hiervan in de dagelijkse patiëntenzorg. Ook vind ik het heel stimulerend om studenten en jonge collega’s op te leiden in de genetica.
Bijdrage middelbare schooltijd
Ik kwam als 12 jarige meisje van een kleine platteland-school op de grote stad-school. Ik vond deze omschakeling de eerste jaren heel moeilijk, door de massaliteit en onpersoonlijkheid.
Ik vond dat de school in die tijd erg weinig deed aan persoonlijke aandacht, wat zijn sterke kanten van iemand, wat zijn minder sterke kanten, daar werd geen rekening mee gehouden. Ook aan versterken van gevoel van verbintenis met leerlingen onderling en met school door bijvoorbeeld regelmatige feesten of gezamenlijke activiteitendagen/excursies/internationale programma’s etc, werd heel weinig gedaan. Als ik zie wat mijn kinderen op hun middelbare school allemaal aangeboden krijgen, is dat een enorm verschil met mijn ervaring van de middelbare schoolperiode.
Ik vermoed dat PJ ook met de tijd mee is gegaan en tegenwoordig meer rekening houdt met bovenstaande.
Achteraf denk ik dat ik deze stap in het diepe mij snel heeft geleerd dat de wereld veel groter is, ik het beschermde leven los kon laten en dat ik uitdagingen aan kon.
Dromen
Heel veel! Een van dingen waar ik mij hard voor maak is om lokaal binnen ons expertisecentrum in Nijmegen een multidisciplinaire syndromenpoli te organiseren. Een polikliniek waar wij voor kinderen/volwassenen met een zeldzame genetische oorzaak voor ontwikkelingsstoornissen, een multidisciplinair medisch vangnet hebben. Op dit moment in dat heel moeilijk te organiseren. Ieder discipline werkt onder een eigen afdeling, er zijn veel verschillende belangen. Deze wens zou ik ook breder vormgegeven willen zien, om een landelijk netwerk en zelfs Europees netwerkt te vormen met andere expertisecentra om zo de syndroom specifieke zorg en kennis optimaal te bundelen en te verbeteren.
Even voorstellen
Mijn naam is Tjitte Weistra. Geboren in het jaar 1975 in Beetgumermolen. Ik heb op de SSG gezeten aan de Jacob Botkeweg en deed mijn examen havo in 1993 (tegenwoordig het Leeuwarder Lyceum). De eerste drie jaren waren grotendeels dezelfde leerlingen omdat na drie jaar er gekozen moest worden tussen mavo, havo of atheneum. De meeste herinneringen van mijn klasgenoten heb ik dan ook van de eerste drie jaar. Omdat ik ook heel erg druk was met sporten heb ik in havo 4 & 5 niet veel opgetrokken met andere leerlingen, omdat ik vaak weg was en na school weinig tijd had om met klasgenoten iets af te spreken.
Al mijn vrije tijd werd eigenlijk opgenomen door het Badminton waar ik veel voor moest trainen en reizen.
Herinneringen
Ik kan mij de meeste leraren nog goed herinneren van gezicht, maar over de namen moest ik even langer nadenken. Met wat hulp van vrienden en oud klasgenoten in Nederland zijn de meeste weer boven water gekomen 🙂
Lichamelijke oefening was meneer van Dijk die mij altijd heel veel heeft ondersteund m.b.t. het Badmintonnen en mij de vrijheid heeft gegeven om af en toe tijdens de lichamelijke oefening lessen andere dingen te doen zoals huiswerk inhalen. Ik herinner mij dhr. Attema nog goed van aardrijkskunde en Mevr Roos (Frans geloof ik) die ons advies gaf na de 3de klas vwb mavo, havo en atheneum. Dhr. Onneweer van Nederlands is moeilijk te vergeten omdat die wel een aparte manier van lesgeven had (super relaxed) en er was natuurlijk dhr. Hamburger (hoe kun je de naam vergeten he 😉 van Natuurkunde (een van mijn zwakste vakkenL) . Een leraar die ik wel heel erg goed vond gaf handelseconomie, zeer streng, maar heel veel van geleerd. Ik kan me helaas zijn naam niet meer herinneren. Het was een oudere man en ik miste zijn les nooit.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was MDS (Middelbare Detailhandel School, ’s-Hertogenbosch) en Graduate Diploma Human Resource Management (Hamilton, Nieuw Zeeland). Ik ben tegenwoordig Chief Executive Officer voor een regionale sportbond (full-time). Hiervoor ben ik bondscoach en directeur Topsport geweest van de nationale Badminton selecties in Peru en Nieuw Zeeland. Daarvoor ben ik vele jaren als badmintonspeler door het leven gegaan.
Ik heb een flexibele baan, die mij de gelegenheid geeft om veel tijd met mijn kinderen door te brengen.
Ik woon in een prachtig mooi land (Nieuw Zeeland), ben heel erg gelukkig getrouwd en heb het geluk dat ik nog steeds de dingen kan doen waar ik passie voor heb.
Dromen
Eigenlijk niet, behalve dat ik hoop dat mijn kinderen net zo gelukkig zijn als dat ik dat ben en hopelijk dezelfde mogelijkheden krijgen dan dat ik die heb gehad.
Even voorstellen
Mijn naam is Tsead Bruinja (destijds Tjeerd Bruinja), geboren in het jaar 1974. Ik heb mijn middelbare schooltijd doorgebracht op de RSG, Slauerhoff in Westeinde te Leeuwarden (tegenwoordig Montessori High School). Ik zat op het atheneum (met Latijn). In het vierde jaar ben ik naar het Lauwerscollege in Buitenpost gegaan. Dat was helaas geen openbare school, maar het was wel veel dichterbij.
Herinneringen
Ik zat in een klas met aardige mensen, maar ook met snobs die mensen van buitenaf graag het gevoel gaven dat zij ‘boertjes’ waren. Ik was een van die mensen van buitenaf.
Mijn beste herinnering aan die schooltijd was mijn vriendschap met Jan Harm Bosma.
De leraren/leraressen die ik mij nog goed kan herinneren:
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was: Engelse Taal- en Letterkunde aan de Rijskuniversiteit te Groningen. Nu ben ik dichter, docent, bestuurder, presentator, interviewer en columnist. Ik geef les aan een kunstacademie en lees voor in binnen- en buitenland.
In mijn vrije tijd verzamel ik muziek en ga ik graag naar de film. Ook volg ik zangles en lees veel over muziek.
Bijdrage van mijn middelbare schooltijd
De kleine pesterijtjes hebben van mij een sterker mens gemaakt die vrij snel doorheeft wanneer iemand onzin verkoopt. Ik ben door de veel betere en intiemere sfeer op het Lauwerscollege de mensen uit de Friese Wouden meer gaan waarderen. Ik weet nu veel beter waar ik vandaan kom. Door de lessen van Bleeksma heb ik meer inzicht in taal gekregen. Daar heb ik nu nog steeds veel aan, ook wanneer ik vertaal.
Dromen
Ik zou in alles wat ik doe graag nog wat beter worden.
Bovenstaande foto gemaakt door Evelyn Flores
Even voorstellen
Mijn naam is Willem Rienks, geboren in het jaar 1973. Ik heb op het SSG (Stedelijke Scholen Gemeenschap) gezeten van 1985 tot 1991. Dit is nu het Leeuwarder Lyceum. Ik deed daar atheneum. Ik heb in verschillende klassen gezeten. De eerste drie jaar was met veel leerlingen van de lagere school in Beetgumermolen en Menaldum, met een mix van leerlingen uit Leeuwarden. De eerste drie jaar was havo-vwo en zat ik naast Arjen Boomsma uit Menaldum. De laatste drie jaar naast Evert Kuipers uit Reduzum.
Herinneringen
De leraren/leraressen die ik mij nog goed kan herinneren:
Mijn beste herinnering is het onbeperkt klaverjassen in de pauze en tussenuren en de schoolexcursie naar Zuid-Limburg.
Er is op die school een goede basis gelegd. Niet alleen in basisvakken, maar ook in hoe je met elkaar omgaat. Het was een open, fatsoenlijke school waar je geen nummer was, maar gezien werd.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was aan de Wageningen Universiteit: Land and Water Management. Ik ben nu projectleider duurzame energie en landbouw bij adviesbureau ROM3D waarvan ik mede-eigenaar ben. Wij helpen ondernemers en overheden om te komen tot een eerlijke en duurzame voedselketen en duurzame energievoorziening. We doen momenteel heel veel projecten rondom de ruimtelijke inpassing van windparken en zonnevelden.
Mijn vrouw Barbara en ik hebben een gezin met drie jonge kinderen. Daar gaat nu veel tijd in zitten. Hartstikke leuk om de kinderen te zien opgroeien. Verder mag ik nog steeds graag kaatsen of daarnaar kijken. Ik heb zelf nog 150 scharrelvarkens en nog 15 ha landbouwgrond waar ik graan teel. Het liefst zou ik dat omzetten naar een soort permacultuur landbouwsysteem met fruit en notenbomen en daaronder vee. We wonen op een voormalig boerenerf vlakbij Deventer. Daar hebben mijn vader en schoonvader met wat hulp van ons twee nieuwe huizen gebouwd bij de oude boerderij in de vorm van een schuur. Daar wonen we nu een paar jaar met drie gezinnen op het erf. Buitenaf, maar toch niet alleen. De kinderen gaan in het dorp naar school, crèche en hebben er hun vriendjes. Kantoor hebben we hier op het erf. We hebben 5 mensen werken en momenteel 2 stagiairs die komen naar hier. Dus ik heb zelf weinig reistijd.
Momenteel ben ik bezig met de realisatie van twee grote windparken voor de Hollandse kust met vele 100-en windturbines en aan een plan om gemeente Amersfoort CO2 neutraal te maken.
Dromen
Veel van mijn dromen zijn vervuld. Ik ben tevreden. Graag zou ik willen blijven werken aan het ontwerpen van goed functionerende en mooie landschappen vol duurzame energie en gezond voedsel.
Even voorstellen
Mijn naam is Zardy de Haan, geboren in 1990. Ik heb van 2002-2004 op Piter Jelles Montessori (nu Montessori High School) gezeten en van 2004-2006 op Piter Jelles Nijlân (nu YnSicht). Hier deed ik vmbo theoretische leerweg. Ik heb ik in 2006 examen gedaan. Ik heb het idee dat ik vaak in vrij chaotische klassen zat. Of ik was een van de redenen dat de klas chaotisch was.
Herinneringen
Ik kan mij een aantal leraren nog goed herinneren:
Mijn beste herinnering is dat ik op dat moment helemaal gek werd van Freerunning en overal tijdens en tussen de lessen door ging trainen. Tijdens sommige lessen mocht ik mijn salto’s van de kasten af oefenen. Dat was wel erg leuk allemaal.
Vervolgopleiding en mijn leven nu
Mijn vervolgopleiding was grafische vormgeving niveau 4 aan het mbo. Op dit moment ligt mijn grootste focus bij het Freerunnen. Ik ben sinds vorig jaar een gesponsorde atleet en doe veel freelance opdrachten. Deze opdrachten variëren van shows, workshops, filmwerk en fotoshoots. Daarnaast werk ik bij de Webcare-afdeling van PostNL om ervoor te zorgen dat ik ook een stabiel inkomen heb.
Ik heb de afgelopen 10 jaar een groot netwerk opgebouwd, van opdrachtgevers, atleten en andere mensen die mij in mijn werk ondersteunen. Mijn grote idolen die ik vroeger via youtube volgde, zitten nu bij mij in het team, en heb ik bijna dagelijks app contact mee. Grappig om te zien hoe de law of attraction in mijn geval z’n vruchten heeft afgeworpen.
Tijdens mijn schoolperiode was ik eigenlijk nooit echt bezig met mijn serieuze toekomstvisie. Ik had altijd zo’n gevoel dat het wel goed zou komen. Op het gebied van freerunning waren er ook helemaal nog geen goed betaalde opdrachten en aangezien het mijn beginperiode was, had ik nooit gedacht dat ik er geld mee zou kunnen verdienen.
Uiteindelijk is het mijn bedoeling om volledig bezig te zijn met freerunning gerelateerde werkzaamheden. Het is een markt die nog behoorlijk aan het groeien is, en ik verwacht dat het de komende tijd alleen nog maar groter wordt. Voor de dingen die ik wil doen zal ik uiteindelijk moeten verhuizen buiten Friesland, dus dat ben ik op dit moment aan het plannen.
Dromen
Het lijkt mij ontzettend tof om uiteindelijk betrokken te zijn in zo veel verschillende projecten, dat ik elke dag ander werk kan uitvoeren. Dat ik niet hoef vast te roesten op 1 werkplek, en te maken krijg met de dagelijkse sleur die ik zo veel om mij heen zie. Ik wil genieten van mijn leven, en mijzelf blijven uitdagen.